De allerslechtste chauffeur

Vanavond begint het nieuwe seizoen van De Allerslechtste Chauffeur van Nederland. Nederland was enkele dagen minstens 40% veiliger in het verkeer, toen de acht nieuwe brokkenpiloten tijdelijk van de weg waren gehaald om mee te doen aan dit programma. Vorig jaar werd presentator Ruben Nicolai aangereden. Zou er een nóg grotere climax mogelijk zijn? Moet er iemand dood om het tweede seizoen een succes te maken? Of zijn de vreselijke wegprestaties voldoende voor heerlijk vermaak?

Er zijn flink wat slechte autorijders in Nederland. Je hoeft maar een willekeurige automobilist te vragen of hij wel eens iets heeft meegemaakt onderweg, en er zijn antwoorden genoeg. “Die idioot sneed mij af, ik moest vol op de rem!” “Hij stak gewoon over, hij zag me niet eens!” “Gadver, wat een bumperklever! Nog even en ik trap op de rem, gewoon om ’t die gek af te leren.” Opvallend genoeg hoor ik zelden de fouten van de personen die zelf rijden. Gelukkig ken ik wel hun vrienden.

Zo is er een alleraardigste jongen, die geen vlieg kwaad zou doen. Maar geef hem een auto en het wordt een moordwapen. Op zijn allereerste stagedag op een school reed hij een leerling aan, op een lange saaie weg naar zijn werk schilde hij de aardappels alvast in de auto. Ontmoetingen met de politie beginnen steevast met een alcoholtest, maar het probleem is juist dat er géén alcohol in het spel is. In een van de laatste verhalen die ik hoorde, ging het gesprek na de blaastest zo:
Politie: “Ik heb het gevoel dat u wel eens iets mist op de weg. Waarom week u uit voor dat bushokje?”
Jongen: “Welk bushokje?”

De vader van een vriend is een ander prachtexemplaar voor het programma. Als mensen naar hem zwaaien terwijl hij in de auto zit, is het meestal niet omdat ze hem kennen. Integendeel. De ene keer was hij vergeten om de benzine af te rekenen bij de pomp, een andere keer reed hij rond met een doos boodschappen op het dak. Maar als er een tramchauffeur naar hem zwaait, is het pas echt uitkijken. Gelukkig is deze vader wel goed in het manoeuvreren van de auto op kleine ruimtes. Midden op een verhoogde trambaan in Rotterdam, bijvoorbeeld.

Toch heeft deze man altijd nog geluk gehad. Die ene keer dat er een hert overstak bijvoorbeeld, heeft hij het enorme beest nog net kunnen missen. Toch had hij nog flink wat schade aan zijn auto; het hertenjong dat achter de moeder aankwam, kon hij niet meer ontwijken. Met zijn bekeuringen valt het eigenlijk ook altijd nog wel mee. Nou ja, in ieder geval totdat zijn vrouw de brieven onder de deurmat ontdekt.

Helaas hebben we hen dit jaar niet opgegeven voor het programma. We hebben nog een paar anekdotes geduld, voor ze écht van de weg gehaald moeten worden. We kunnen natuurlijk wachten tot er iets spectaculairs gebeurt. Maar stiekem is er gewoon de hoop dat ze gewoon wat beter op zullen letten, en niet alleen als er een agent achter hen rijdt. Het blijven tenslotte aardige mensen. In een auto. Dat dan weer wel.

Vanavond zullen we weer zien hoe de nieuwe chauffeurs zullen rijden. Kan dit seizoen beter of even goed worden als vorig jaar? Is er een nieuwe Esther, die haar weg weet te vinden en alle fouten charmant weg-oepst? Krijgen we nieuwe vloekers, aso-rijders, zondagsrijders, bumperklevers, filekijkers, dierenremmers, hysterierijders, tietencheckers of een… Pim? Voor zover ik weet leeft Ruben Nicolai nog nu de opnames voorbij zijn, dus de climax van vorig jaar zal gelukkig niet worden overtroffen. Toch houd ik mijn hart nu al vast. Welke gevaren rijden er nu weer op de weg?