Boek: In Vredesnaam - Danielle Hermans
Een thriller van eigen bodem die zich afspeelt in het Utrecht van nu en weleer, en ook nog eens voorzien van een interessante historische context, namelijk het 300 jarig bestaan van de Vrede van Utrecht. Het opvallende In Vredesnaam van Daniëlle Hermans heeft op zijn minst wat aantrekkelijke uitgangspunten te bieden, dat mag gezegd worden.
Het verhaal begint als het levenloze lichaam van een opgehangen vrouw wordt aangetroffen in de Domkerk en de tegen wil en dank overgeplaatste Amsterdamse rechercheurs Rob van Helden en Nicole Hessels op de zaak worden gezet. Ook in andere kerken in Utrecht worden al snel vrouwenlijken gevonden en een patroon lijkt al snel ontdekt. Hier is een rasechte psychopaat aan het werk. Of niet?
Gedurende het onderzoek komt steeds duidelijker naar voren dat de moorden iets te maken hebben met de in 1713 gesloten Vrede van Utrecht en een eeuwenoud vrouwennetwerk. De huidige voorzitster van dit netwerk, Dominique van Doorn, loopt ook gevaar en zij probeert de recherche een stap voor te blijven. Niet in het minst omdat zij er een geheel eigen agenda op nahoudt…
Daniëlle Hermans (1963) schreef eerder het in elf landen verschenen Het tulpenvirus (waar inmiddels de filmrechten van verkocht zijn), De watermeesters, De man van Manhattan en levert met In Vredesnaam wederom een literaire thriller van eigen bodem af.
Waar het de historische aspecten omtrent de Vrede van Utrecht betreft heeft Hermans haar huiswerk prima gedaan met gedegen research. Ook de authenticiteit van de Utrechtse binnenstad met haar waaier aan nauwe straatjes, grachten en historische gebouwen komt meer dan eens aan bod, ditmaal als interessante plaats delict. Hermans hanteert een vlotte, prettig weglezende schrijfstijl, maar weet niet te voorkomen dat In Vredesnaam soms plottechnisch nogal knullig aandoet en zeker naarmate het verhaal vordert behoorlijk wat aan geloofwaardigheid inlevert. Opvallende toon in het boek is dat er geen enkel mannelijk karakter positief geportretteerd wordt. Of deze nu lafhartig van aard zijn, of het simpelweg onbehouwen horken betreft, veel charisma valt er niet aan te bespeuren. Dit is gezien het issue van ongelijkheid tussen man en vrouw dat als rode draad door In Vredesnaam heen loopt, behoorlijk ironisch te noemen.
Al met al is In Vredesnaam aardig leesvoer met tussendoor wat leuke overpeinzingen voor op een koude maartdag, maar niet iets wat je erg lang bij zal blijven. Daarvoor is het allemaal net te weinig meeslepend en wordt het helaas nergens echt spannend.
