Boek: Niets te verliezen - Urban Waite
De huurmoordenaar Ray Lamar is op zijn laatste klus in New Mexico. Een op zich simpel klinkend karweitje voor een maffiabaas, dat hem terug naar zijn geboortedorp Coronado brengen zal. Daar verloor hij tien jaar eerder zijn baan, zijn vrouw en zijn kind. Uitgeblust door zijn gewelddadige bestaan is de melancholische Ray van plan er de sporen van zijn oude leven weer op te pakken, voor zover dat nog mogelijk is. Een heroïneroof van een Mexicaans drugskartel loopt echter verkeerd af en men zet alles op alles om de verantwoordelijken te pakken te krijgen. Ray bevindt zich weer tot over zijn oren in de spiraal van moord en geweld die hij juist probeerde te ontvluchten.
En dan is er nog Tomás Herrera, volle neef van Ray en voormalig sheriff van Coronado. Hij leidt nu een bestaan als veehoeder sinds hij in de ongelukkige nasleep van het conflict tussen Ray en het Juarez kartel zijn baan verloor. Vanwege het spoor aan lijken dat nu ineens opduikt in zijn stadje, raakt hij via zijn voormalige hulpsheriff weer betrokken bij zijn oude werk. Maar Tomás zou weleens met meer te stellen kunnen krijgen dan waar hij al die jaren stilletjes op hoopte.
Niets te verliezen is de tweede roman van de jonge en getalenteerde Urban Waite (1981), die in 2012 debuteerde met het door de pers lovend ontvangen Bloedrood is de nacht. Hij groeide op in Seattle, studeerde aan de universiteit van Washington en schreef verscheidene korte verhalen.
Het moet gezegd worden; Niets te Verliezen kent een rauw en broeierig sfeertje en bouwt de spanning goed op. Het is een sterke thriller met de allure van een moderne western die je weet te doen doorbladeren tot je bij de laatste pagina aangekomen bent. Waite slaagt erin de schoonheid van het heuvelachtige landschap van New Mexico in pakkende stijl te omschrijven, heeft een stel intrigerende karakters in zijn verhaal verwoven en is niet vies van wat bloederige elementen op zijn tijd. De setting is eveneens interessant, met het op sterven na dood zijnde stadje Coronado, wat het ooit van zijn inmiddels uitgeputte oliebronnen moest hebben. Nu is het een toonbeeld van vervlogen hoop en dromen, geheel in lijn met de meeste van zijn inwoners.
Sfeervol en in een rap tempo weglezend; dit is één van die boeken die je niet snel weglegt. Of toch tenminste niet voor je bij het dankwoord komt.
