CD: 3x Babygrande
7L & Esoteric
Toch duurde het nog tot 2001 voordat hun eerste album gereleased werd. In de tussenliggende jaren werden wel een aantal uitstekende nummers gereleased (denk bijvoorbeeld maar aan Be Alert met de Transformers sample) maar de hoop op een album was door velen al opgegeven. Gelukkig loste Soul Purpose alle verwachtingen in. Ingenieuze beats en felle lyrics bleken de ingrediënten te zijn voor één van de betere Hiphop albums uit 2001. Hun tweede album, Dangerous Connection uit 2002, is minder bekend geworden en dat is jammer, want het is een juweeltje. Nu is het tijd voor hun derde album, DC2: Bars Of Death, en niets lijkt een definitieve doorbraak in de weg te staan.
Het begin mag er in ieder geval wezen. ‘Ring Music’ is een track met lichte rock-invloeden, iets wat verrassend goed uitpakt. Het wordt geen nu-metal track, maar eerder bluesrock meets grimey rap. Het is de aanloop naar één van de beste tracks van dit jaar. ‘Loud & Clear’ zit ijzersterk in elkaar. Het is een echte battle-track en je zal stevig in je schoenen moeten staan om dit bombardement van woorden te kunnen overtreffen. De beat doet ergens wat denken aan een oud piratendeuntje, maar het klinkt niet kinderachtig, in tegendeel zelfs. 7L & Esoteric laten horen klaar te zijn voor iedere uitdaging.
Ook ‘Rise Of The Rebel’ valt op door melodieuze, maar enigszins donkere beats en vlijmscherpe rhymes. Er zit een bijzonder goede pianoloop in waardoor het nummer meer diepgang krijgt. ‘Rogue Nation’ is muzikaal iets minder dan de voorgaande twee tracks, maar het blijft allemaal bijzonder prettig in het gehoor liggen; de combinatie van één DJ en één MC blijkt wederom een uitstekende combinatie te zijn. Eigenlijk kun je geen minuut bijkomen, want ook ‘This Is War’ is weer een knaller. De hele Army Of The Pharaohs doet mee. Jedi Mind Tricks, Outerspace en King Syze tillen deze track naar grote hoogte. 7L heeft voor deze beat goed geluisterd naar Stoupe, de producer van Jedi Mind Tricks.
Het begint saai te worden, maar ook ‘Graphic Violence’ zit ijzersterk in elkaar. Esoteric valt een heerlijke beat bijzonder agressief aan waardoor er een woordenbombardement van tweeëneenhalve minuut uit je stereo komt. Helaas is ‘Neverending Saga’ toch wat minder. Over de beat is nagedacht, maar het komt er niet helemaal uit en dat is jammer, zeker omdat Esoteric er de ene na de andere punchline eruitgooit. Het missertje is gelukkig snel vergeven omdat ‘Grace Of God’ weer goed is als vanouds. Het principe is simpel en het wordt keer op keer herhaald; produceer een donkere, sinistere beat en laat Esoteric z’n teksten spitten en voila, een topnummer.
Op ‘Murder-Death-Kill’ laat 7L horen een uitstekende producer te zijn. Een klassiek stuk muziek dat je automatisch associeert met het gegaloppeer van paarden (voor de kenners, de Radetzky Mars van Strauss) wordt zo omgebogen dat je een furieuze battletrack voor je kiezen krijgt, dit is echt een track die je tijden bij blijft. Dit niveau is helaas niet vast te houden en als je ‘Battlefield’ er direct achteraan luistert valt het misschien wat tegen, maar als je even wat pauze tussen de tracks neemt blijkt het dat dit wederom een bijzonder geslaagd nummer is. ‘Touchy Subject’ is een rustpuntje op de cd, lekker rustige beats en gast mc Uno The Prophet die het doen en laten van bepaalde elementen in de Hiphopscene onder de loep neemt en Esoteric die met tegenargumenten komt.
Nu iedereen weer tot rust gekomen is, mogen we ons weer opmaken voor een ruigere track. ‘Deathgrip’ is donker en zo klinkt dit duo op z’n best. Waar anderen steeds meer R&B-hooks gebruiken gaan 7L & Esoteric tegen de stroom in met hun eigen, ruige stijl. Ook op ‘So Glorious’ werkt het weer. Maar het gaat natuurlijk niet altijd goed; ‘Way Of The Gun’ is te vlak om op te vallen tussen de overige tracks, daar kunnen gastrappers Celph Titled, Lord Digga en Apathy niets aan doen, deze keer pakt de beat gewoon niet goed uit. Snel maar door naar ‘Another Way Out’ en gelukkig is daar weer weinig op aan te merken.
Volgens de tracklist op het hoesje is ‘That’s Right’ het laatste nummer van deze cd en het zou een uitstekende afsluiter geweest zijn, ware het niet dat er twee verborgen nummers op staan. De bonustracks zijn iets minder, vooral de laatste kan me niet echt boeien, maar dit schoonheidsfoutje is ze snel vergeven, want de rest van het album vergoedt heel veel!
