Allochtone opblaaspop

"Dag beste neringdoende, mag ik van u één allochtone opblaaspop?"
Even daarvoor heb ik de seksshop aan de Boekhorststraat betreden, geflankeerd door twee strakke meiden.
Met een gezicht dat vanzelfsprekendheid uitstraalt, pakt de winkelier een bezem die achteloos tegen een vitrine met fluorescerende dildo's staat geparkeerd. Door met het harige gedeelte daarvan in het kruis van een showmodel te duwen, wordt deze eenvoudig van haar plaats hoog aan de muur gewipt. Even denk ik daarbij een opgewonden kreetje te horen.
"Het is de laatste. Ze gaan hard deze tijd van het jaar."
Zorgvuldig drukt hij de lucht uit de pop en vouwt deze zodanig dat de oorspronkelijke verpakking, een plastic tas met ritssluiting, er weer omheen kan.
Stoicijns reken ik 45 Euro af en trek de dames mee naar buiten die meer dan normale interesse tonen voor de uitgestalde latexjurkjes.

Michiel is jarig en samen met twee van zijn vriendinnen, die ik heb opgehaald, ga ik naar mijn vriend  die aan de Uilebomen woont. Eenmaal weer in de auto, strijkt Murielle over mijn dijbeen en kust me op de wang. "Lief kadootje heb je voor Michiel gekocht", hijgt ze in mijn oor. "Wat is dat voor iets hards daar in je broek?", lacht ze ondeugend.
"Oh niks, m'n mobieltje", zeg ik naar waarheid met een rooie kop.
Ondertussen laat Fabienne, die achter me zit, haar handen over mijn schouders en borstkas gaan, terwijl ze me langs de neksteun van mijn stoel heen teder in m'n nek kust. "Ja, lief van je", zegt ook zij.
"Mwah, beetje eigenbelang ook", laat ik stoer weten.
"Straks heeft Michiel z'n handen vol aan die opblaaspop en misschien kunnen wij drieën ons dan terugtrekken en....eh..."
"Ja, ja en dan, ja?", reageert Murielle met een ondeugende blik.
Instinctief graai ik op dat moment naar mijn mobiel en zie tot m’n schrik dat ie niet op de blokkeerstand stond en een nummer gebeld heeft. Een nummer dat ik direct herken. Voorzichtig hou ik het apparaatje tegen m'n oor en ik hoor hoe mijn vrouw aan de andere kant me de huid volscheldt. "Sta ik hier met een lekke band bij de fietsenmaker, terwijl jij met twee van die slettebakken zit te geilen in die auto van je!..."
"Jij kan lachen!", brult ze voordat ze ophangt.
"Ja maar, schat....", probeer ik nog, maar ze is al weg.
Gegiechel klinkt op in de auto. Zwijgend rijden we naar de Uilebomen.
Daar aangekomen hervind ik mijn lef en stel ik voor om eerst de pop op te blazen om zo -met z'n vieren- bij Michiel naar binnen te stappen.

Schaterlachend slaan de twee mij gade, terwijl ik fanatiek aan het blazen ben. Als ik bijna klaar ben, passeert een man met zijn uiterst magere vrouw ons op de smalle stoep waarvan ons gezelschap bezit heeft genomen.
"Ik wou dat ik mijn wijf kon opblazen", zegt-ie doodleuk in het voorbijgaan.
Tussen twee ademtochten door, antwoord ik stoer:
"En ik wou dat ik mijn wijf kon laten leeglopen..."

Dan word ik door paniek bevangen. Weer graai ik naar m'n mobiel. Weer had ik hem niet geblokkeerd. Ik luister en hoor juist hoe de verbinding wordt verbroken. Even later ontvang ik een smsje: "Blijf maar weg. Die fietsenmaker heeft me daar een ventiel! Heel wat anders dan dat bandenwippertje van jou. Ik denk dat ik me maar eens lekker laat oppompen...!"

© Karel Kanit