Interview: Willem Dafoe

Hoe ben je betrokken geraakt bij John Carter?

Ik had geluk, want ze waren al erg ver met het samenstellen van de cast toen ik er lucht van kreeg. Ik was in Los Angeles, wat zeldzaam is omdat ik daar niet woon. Ik wist dat Andrew een meeting had met wat mensen voor John Carter en omdat ik al eens eerder met hem had gewerkt en van het project wist wilde ik wel met hem afspreken. Dat deden we en hij vertelde hoe hij het aanpakte, liet wat van het designwerk zien. Ik las het script en werd daar wel enthousiast van. Ik zei tegen hem, "luister, als je wil dat ik een Thark speel, dan speel ik een Thark. Dat zou ik geweldig vinden, die fysieke uitdaging." Er waren veel uitdagingen. Niet alleen vanwege de stelten, maar ook vanwege de taal die deels op gebaren gebaseerd is en deels op een nieuwe Mars-taal die we moesten leren.

Dus ik zei "waar moet ik tekenen?" en dat is wel zo'n beetje hoe het ging.

Hoe heeft regisseur Andrew Stanton je overtuigd van zijn visie?

Daar hoefde hij niet veel voor te doen, want ik mag hem graag en vertrouw zijn visie. Ik ken hem van Finding Nemo en weet dat hij erg rigoureus en gedetailleerd is. Ik was onder de indruk van zijn benadering van het verhaal en kon zijn passie voelen toen hij de designs voor de film liet zien en me vertelde over zijn visie. Het script was ook erg sterk; erg exotisch, erg leuk. Het idee van het bronmateriaal vond ik ook al leuk voordat ik het las. Dat het een grote film is en ik een bijna drie meter lange Mars-krijger kon spelen trok me ook wel aan.

Kun je je personage, Tars Tarkas, eens beschrijven?

Tars Tarkas is het hoofd van een krijgersstam, de Tharks. Ze zijn lang, hebben een groene huid, vier armen en slagtanden. Hun cultuur is aan het vergaan. Ze waren ooit een grootse samenleving en nu zijn ze slechts een groep nomaden die van plek naar plek reizen om te overleven. Er hangt een beetje een droevig gevoel van een verloren rijk om ze heen en dat geeft wel aan wat voor persoon Tars Tarkas is. De cultuur van de Tharks is bruut, primitief, het zijn krijgers, maar dat was niet altijd zo. Tars weet dat er een meer beschaafd verleden aan vooraf is gegaan en zou dat eigenlijk graag weer terug willen zien. Hij weet dat er een betere manier van leven kan zijn dan hoe ze zich nu staande houden.

Tars Tarkas krijgt een bijzondere relatie met John Carter. Kun  je die beschrijven?

Ze zijn een bijzonder stel, sowieso om te zien, en wanneer ze samen zijn is er veel te merken van de culturele verschillen. Er zijn veel mogelijkheden voor humor en misverstanden. Het is een bijzondere relatie omdat er een uitstekende karakterontwikkeling is in het verhaal.

Met welke andere personages heeft Tarkas het meeste te maken?

Mijn voornaamste relatie is met John Carter. Daarnaast heb ik veel te maken met de andere Tharks, zoals Sola gespeeld door Samantha Morton, Sarkoja, gespeeld door Polly Walker en Tal Hajus, gespeeld door Thomas Haden Church.

Er is een interessante relatie met Tal Hajus want hij is een soort van mijn tweede man die altijd mijn beslissingen aanvecht. Hij probeert altijd een weg te vinden om de leiding over te nemen.

Vertel eens iets over motion capture. Hoe heeft Andrew Stanton dat met de acteurs uitgewerkt?

Andrew Stanton vond het erg belangrijk dat de scènes voor de menselijke personages helemaal uitgespeeld zouden worden en dat de scènes volledig op de set tot stand komen. Dus ik ben in alle scènes met Taylor Kitsch, die John Carter speelt. Het is niet alleen motion capture en green screens. En dat maakt een groot verschil. Voornamelijk voor de acteurs, want je kunt alles aflezen aan de set; het is niet allemaal los zand. Het geeft ook een vorm van integriteit voor de animators omdat alles als een geheel samenhangt. Dat is heel belangrijk. Ik weet ook niet of dat vaker zo sterk wordt gedaan.

Hoe ga je om met het feit dat je op stelten loopt en vier armen hebt?

Hoe ik het zie is dat, met de stelten en de armen, ik in principe materiaal creëer voor de acteurs en filmmakers om mee te werken. Maar tegelijk ben ik erg afhankelijk van de special effects-mensen en de regisseur die weten wat er mogelijk is.

Ik heb bijvoorbeeld die vier armen die veel langer zijn dan echte armen zijn, dus af en toe heb je de mogelijkheid er iets mee te doen. Terwijl ik de scènes doe zijn er soms plekken waarop iemand me helpt of waar we arm-extensies gebruiken. Er zijn allemaal kleine dingetjes en trucjes die vaardigheden worden waar we tot op zekere hoogte mee kunnen spelen.

De film heeft een enorme schaal. Hoe voel je dat als acteur tijdens het filmen?

De schaal is inderdaad enorm, maar ik moet zeggen dat Andrew [Stanton] wel weet hoe hij ermee om moet gaan. Hij vraagt veel en hij is erg van de details. Hij benadert het heel praktisch. We werken in kleine schaal, ten opzichte van waar we mee bezig zijn. Hoewel we met een grote film bezig zijn, op grote schaal, werken we toch heel snel en precies. Je bent niet constant aan het rondhangen en wachten. Voor zo'n grote film is het verbazend hoe vlot het filmen verloopt.

Wat was je grootste uitdaging als een acteur in deze film?

Ik laat het mezelf niet toe om cynisch te zijn over het feit dat ik iets doe dat door een ander in de computer in iets anders wordt veranderd. Ik moet me echt concentreren op mijn taak. Een acteerprestatie van dit type wordt behandeld door zoveel anderen en zoveel technologie, dat ik me kan voorstellen dat iemand zou denken "oh, dat fixen ze later wel," maar je moet geloven dat hetgeen je doet een groot verschil maakt. Dat is waarom ze acteurs inhuren voor deze rollen. Dat is waarom we flink wat onderzoek hebben gedaan. Daarom staan we op stelten in plaats van platformen of gewoon voor een green screen en dat we zaken gewoon rondbewegen met een computer. We doen daadwerkelijk de scènes zelf.

De grootste uitdaging is volgens mij het altijd aanwezig zijn en de scènes doen terwijl je de technische beperkingen als gereedschap gebruikt. Dat is volgens mij het grootste. Ook, omdat je je zo bewust bent van het feit dat het allemaal de computer in gaat, is het makkelijk om een beetje half te gaan gebaren in plaats van je handelingen gewoon te doen. Je moet het nog steeds uitvoeren met hart en geloofwaardigheid, ook al maak je rare overdreven bewegen door de technische eisen. Je moet er met je hoofd bij blijven en niet jezelf als een soort gebarende pop beschouwen. Je moet het voelen en er echt bij zijn.

Zijn er momenten op de set waarbij je je ogen niet kunt geloven?

De hele tijd. Het is allemaal zo groots. De eerste keer dat ik op de set kwam geloofde ik mijn ogen niet. De decorstukken en de echte natuurlijke elementen zijn hier in Utah zo goed geïntegreerd.

Hoe was het om met Taylor Kitsch te werken?

Taylor was prachtig gecast en ik mag hem graag. Hij heeft gevoel voor humor, dus dat brengt hij ook over. Hij is een beetje een los figuur, maar er zit ook een beetje een held in hem. Fysiek is hij erg sterk en hij ziet er goed uit voor zijn rol. Hij is het werkpaard van de film en het is leuk om hem bezig te zien. Zijn benadering is erg toegewijd en fysiek is hij erg goed.

Wat zal het publiek leuk of geweldig vinden aan John Carter?

Het is een groots avontuur, exotisch en klassiek in de zin van zijn oorsprong. Je moet je beseffen dat het bronmateriaal uit 1912 komt en Edgar Rice Burroughs dingen heeft bedacht die toen geen wetenschappelijke basis hadden. Het is pure verbeelding. Sommige ideeën hebben andere, latere science fiction beïnvloed omdat deze boeken veel gelezen werden en erg tot te verbeelding spraken.

Dus er is iets klassieks aan de verbeelding van Mars. Sommige mensen doen flauw over groene marsmannetjes, maar zijn we zo stijf dat we dat niet kunnen accepteren? Ik denk het niet omdat ik denk dat het idee van groene marsmannetjes uit iets in onze verbeelding komt dat er ook voor zorgt dat we dingen als Star Wars en Avatar hebben gekregen.

Wat Edgar Rice Burroughs heeft bedacht zit heel goed in elkaar. Het heeft alle aantrekkingskracht van verbeelding en fantasie. Het roept emoties en vragen op over de maatschappij en hoe we onszelf daarin gedragen. Het vraagt wat onze ambities zijn en wat we daarvoor durven op te geven. Het is heel rijk materiaal.

Ik kan me voorstellen dat de film een groot publiek aantrekt. Het werkt op verschillende niveau's omdat het complex en gedetailleerd is.

Je staat bekend om het acteren in drama's. Waarom John Carter?

Misschien kent men mij van drama's, maar ik heb ook andere films gemaakt. Ik ben hier voor mijn plezier en omdat dit iets is waar ik in geïnteresseerd ben. Als het niet past bij wat men van mij verwacht of wil, dan is dat niet mijn probleem. Het gaat er mij nu om dat ik Andrew help te doen wat hij probeert te doen wat ik sta achter wat hij doet. Daar haal ik veel plezier uit en dat geeft me tevredenheid.

Hoe is Andrew Stanton anders dan andere regisseurs waar je in live action mee hebt gewerkt?

Hij heeft veel ervaring in animatie, dat maakt het anders. Hij heeft jaren bij Pixar gewerkt dus zijn benadering van filmmaken is heel anders. Maar tegelijkertijd heeft hij een goede culturele kennis. Hij weet veel over veel dingen, maar komt niet over als een intellectueel. Hij is gewoon een normale gast. Dat is wel mooi. Het detail van zijn benadering komt het meeste van zijn werk in animatie en zijn liefde voor klassieke fims.

Wat zijn volgens jou de meest bijzondere aspecten van de film?

De meest bijzondere dingen zijn waarschijnlijk de grootsheid en het detail, en de klassiekheid van de ideeën. Er zijn geen gimmicks. Er zit een goed verhaal achter en dat is een klassieke vertelling.

Lees meer over John Carter op de infopagina van de film, of check de review.