CD: Fionn Regan - The End of History

Joost Melis (Pink_Floyd)
Een raar mannetje met een contemporain Engels kapsel staart me aan vanaf de hoes van de CD. Op de achtergrond staat een schets die sterk doet denken aan Radiohead-artwork. De man is echter niet Engels, maar Iers zo blijkt. Hij woont momenteel wel in het Engelse Brighton. De man werd na zijn EP 'Hotel Room' al opgepikt door de media en nu heeft hij een volledig studio-album afgeleverd, The End of History. Zijn naam is Fionn Regan en vergelijkingen met Damien Rice, Bob Dylan, Nick Drake, José Gonzales en Elliott Smith komen regelmatig terug in de media. Eens kijken of deze referenties terecht zijn.


Na een paar nummers weet je al dat enkele verwijzingen juist zijn. De stem van Damien Rice en dan vooral de hoge uithalen, de horten en stoten in de verhalende zang zoals Bob Dylan dat kan (of eigenlijk niet anders kan), de akoestische gitaarpingels van Gonzales en de literaire expressie van Drake. Geen Elliott Smith hoor ik je vervloekend denken. Nee helaas, geen Smith. Misschien een enkel gitaarriedeltje waarin de muziek iets donkerder klinkt, maar voor de rest mist de muziek de echt grauwe, melancholische deken die het werk van Smith bijna altijd bedekt. En zo'n ramp is het natuurlijk ook weer niet als je het lijstje met namen hiervoor bekijkt.


De tracks op het album bestaan voornamelijk uit rustig akoestisch gitaarspel met daar overheen flarden poëtische teksten gezongen of zangerig verteld. Het laatste gebeurt onder andere op Hey Rabbit en Put a Penny in The Slot waarin Fionn wel erg op Dylan lijkt. Andere nummers worden licht ondersteund met percussie, piano, samenzang en hier en daar een ander snaartje om het geheel toch een afwisselend geluid mee te geven. Het is wel een album dat iets van de luisteraar verlangt, en dat is geduld. Het is een echte groeiplaat waarin je, ondanks de eenvoudige composities, steeds nieuwe dingen ontdekt. In het 11 minuten durende Bunker or Basement zit bijvoorbeeld genoeg verstopt om na tien keer luisteren nog niet alles gevonden te hebben. Dit nummer is samen met de opener Be Good or Be Gone één van de hoogtepunten. Verwacht geen pakkende melodietjes, harde intermezzo's en overgeproduceerd geluid. Het is mooie eenvoud in een Iers/Brits singersongwriters-jasje dat juist daardoor ook zo eerlijk en puur klinkt.


Label: COOP Releasedatum: 7 augustus 2006
Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!