CD: Fink - Hard Believer
Het was een aantal jaartjes wachten, maar nu levert Fin Greenall (vocalen/gitaar), oftewel Fink, samen met Tim Thornton (drums/gitaar) en Guy Whittaker (basgitaar) zijn zesde studioalbum af. Zijn heerlijke voorganger, Perfect Darkness, stamde alweer uit 2011, maar tussendoor werden de liefhebbers van Fink wel warm gehouden door twee live-uitgaven, waarvan een met een flinke Nederlandse tint (Fink Meets the Royal Concertgebouw Orchestra).
Fink begon zijn muzikale carrière ooit als dj/dance-producer die hem zijn debuutplaat Fresh Produce (2000) opleverde. Een aantal jaren later dreef Greenall verder weg van de dance-wereld en het dj-gebeuren en richtte zijn pijlen op singer-songwriter, blues en andere door gitaar geïnspireerde muziek. In 2009, met de release van Sort of Revolution, begon zijn faam toe te nemen en hij zette deze lijn door met Perfect Darkness. Met zijn huidige release neemt de media-aandacht wederom toe. Zo werd zijn eerste single 'Looking Too Closely' een 3FM Megahit en nam de airplay in Nederland behoorlijk toe.
Fink gaat met de nieuwe plaat, Hard Believer, verder waar hij gebleven was, al is de plaat een stuk minder duister en minder melancholisch dan Perfect Darkness. Zijn muziek wordt nog steeds gedragen door de trage en eenvoudige schoonheid. De titeltrack 'Hard Believer' kent een spaarzaam instrumentarium en komt rustig uit de startblokken met een relaxt bluesriffje en de fluisterzang van Greenall. Het tempo in 'Green and the Blue' is eveneens traag, maar kent door de samenzang wat meer dynamiek. Het lage tempo vind je over de gehele plaat terug, maar Fink weet de plaat boeiend te houden door goed te variëren in stijl en sfeer. Zo zijn er de dromerige soundscapes achter trage drumslagen in 'White Flag', legt Greenall meer emotie in zijn vocalen in 'Truth Begins', en zijn er de hoge uithalen in 'Keep Falling'. Prijsnummers zijn het meeslepende en pakkende 'Pilgrim' en 'Shakespeare', die dicht tegen de stijl van zijn vorige plaat aanzitten. De luisteraar wordt meegezogen in een muzikaal landschap dat kaal begint maar steeds spannender wordt. Fink toont zich wederom een begenadigd liedjesschrijver, en ondanks dat dit eerder een herfstplaatje is, zou hij deze zomer wel eens echt kunnen doorbreken bij het Nederlandse publiek.
