Interview/CD-Review: Train
De single 'Drops Of Jupiter' van Train zal veel mensen nog goed in het geheugen liggen. Niet zo vreemd: in de tijd dat dit liedje een hit was, kon je het nummer op ieder moment van de dag op de radio horen. Dit geeft wel aan dat Train een 'radiovriendelijke' band is. De grote commerciële radiostations vinden rockmuziek al snel te hard, maar de soft-rock van Train past perfect binnen de playlisten van 538, Noordzee en Yorin Fm. Nu komt Train met 'My Private Nation'. Elf nummers vernieuwende rockmuziek of bijna drie kwartier Sky Radio op één plaat geperst?Het openingsnummer van Train's derde officiële langspeler, is tevens de eerste single van het viertal: 'Calling All Angels'. Een lekker in het gehoor liggend liedje, dat al snel blijft hangen. Niet vernieuwend, wel heel erg Train. Grote kans dat dit nummer hoog in de hitlijsten gaat belanden.
Voor het tweede nummer, 'All American Girl', geldt min of meer hetzelfde. Een vrolijk nummertje, iets meer rock dan 'Calling All Angels', maar nog evenveel Train.
Dan is het tijd voor de min of meer verplichte ballad: 'When I Look At The Sky'. Zwijmelmuziek voor een schuifelfeestje in de brugklas. Een tekst als 'When I look at the sky / Something tells me your here with me / You make everything allright', brengt mij niet bepaald in hogere sferen. De originaliteit is, niet alleen in dit nummer, dan ook ver te zoeken op deze plaat.
'My Private Nation' is ongetwijfeld geschikt voor de grote massa, maar nergens is eens de gehoopte uitschieter te horen. Train durft duidelijk haar eigen grenzen (nog) niet helemaal op te zoeken. Terwijl de band, tijdens het optreden in Paradiso, heeft laten horen over prima muzikanten te beschikken; muzikanten die wel degelijk een goede gitaarsolo kunnen spelen. Waarom Train op haar nieuwste album dan toch de veilige weg kiest, lijkt vooral uit commercieel oogpunt te zijn. Geen 'airplay' is geen verkoop van de platen. En geen verkoop van platen is geen geld in het laadje.
Misschien is Train wel een band die helemaal niet vernieuwend wil zijn, maar mij kan 'My Private Nation' op deze manier niet bekoren. Daarbij klinken de eerste zes nummers nog allemaal heel behoorlijk: prima geschreven nummers, die zo op de radio kunnen. Daarna komt de klad er echter een beetje in. De aanstekelijke refreinen, die in nummers als 'Save The Day' en 'My Private Nation' nog wel te horen waren, zijn vanaf nummer zeven, 'Counting Airplanes', namelijk ook verdwenen. Wat dan overblijft is een voortkabbelend stukje soft-rock, dat prima achtergrond muziek is, maar niet meer dan dat.
Het is een compliment voor de heren van Train, dat de eerste vijf nummers van 'My Private Nation' allemaal potentiële singles zijn (waarvan 'Calling All Angels' al daadwerkelijk als 8" is uitgebracht). Bij Sky kunnen ze tevreden zijn: de playlist van hun radiostation zal het komende halfjaar doorweven zijn van muziek van deze plaat. Train kan het dan echter alsnog niet maken om hun album vanaf nummer zeven zo in elkaar te laten zakken. 'Your Every Color' en 'Lincoln Avenue' zijn nummers waar werkelijk niets inspirerends vanuit gaat. Misschien dat 'My Private Nation' de echte Train-fans kan bekoren, maar mij spreekt dit, enigzins laffe, album totaal niet aan.
Een krappe 5,5.
|
My Private Nation is vanaf 30 juni in Nederland verkrijgbaar
