CD: Mando Diao - Hurricane Bar
Mando Diao is, zoals je misschien al verwachtte, in te delen bij de categorie waartoe ook The Hives behoren. Toch is Mando Diao allerminst een kloon van deze bekendste Zweedse rock 'n rollband. Nee, Mando Diao legt veel meer nadruk op de melodie en de soul in hun muziek en daarbij heeft de band twee zangers. Zoals de heren het zelf al eens in een interview omscheven: Als je onze nummers akoustisch zou spelen, hou je zoete liefdesliedjes over.
Nu is dat laatste misschien wat overdreven, ik zou het namelijk eerder 'feelgood-liedjes' noemen. Waar het bekendste nummer van debuutplaat 'Bring 'em In', 'The Band', nog flink rockte, zijn de nummers op 'Hurricane Bar' wat zoetsappiger.
.jpg)
De band werd altijd al vergeleken met bands als The Kinks, The Rolling Stones en The Beatles. Maar waar het eerste album nog de pit bevatte die The Kinks en The Rolling Stones typeert, gaat 'Hurricane Bar' meer in de richting van de luisterliedjes van The Beatles.
Normaliter zou ik dat niet zo snel als een stap voorwaarts willen omschrijven, maar bij dit album ligt het anders. Want ondanks dat de geschuurde gitaarriffs ontbreken, luistert 'Hurricane Bar' gewoon enorm lekker weg. Natuurlijk is het in feite pretentieloos vermaak -het blijven toch Zweden- maar op een zonnige winterdag kan dat ook wel eens heel lekker zijn.
Daarmee komen we gelijk uit op mijn grootste punt van kritiek op deze plaat. Doordat het 'feelgood-element' nooit uit het oog verloren wordt, hebben enkele nummers een wel erg hoog 'Arbeidsvitaminen-gehalte'. Dat wil zeggen dat sommige nummers wel erg braaf zijn en het experiment compleet geschuwd wordt. Het maakt dat 'Hurricane Bar' na een aantal malen luisteren soms enigzins op je zenuwen begint te werken. Om optimaal te genieten van deze plaat, zul je hem dan ook met mate tot je moeten nemen.
