Dungeon Siege III

Dungeon Siege 2 speel ik zelfs nu nog regelmatig op de pc, volgepropt met widescreen- en cameramodificaties. Ik kon daarom niet wachten op Dungeon Siege III. De nieuwsberichten, filmpjes en meningen gaven mij echter een ongemakkelijk gevoel. Is dit wel een waardige opvolger? Al spelend kwam ik erachter.

Sprookjesboek
KoosyNL heeft al uitgelegd wat er plaatsvindt in Ehb, de plek waar je je avonturen onderneemt. Hoewel het 150 jaar later afspeelt dan de eerste game, en op dezelfde plek, belichaamt de wereld om je heen amper de Dungeon Siege-saga. Anders dan wat terloopse referenties naar Azunai, Greylin Isle en de voorgaande avonturen van vooral DS1, is er geen enkele vorm van 'welkom terug'. Het verhaal is niet het enige wat zich hier aan schuldig maakt.

Je moet vooral moeite doen om de game niet meteen te straffen voor zijn drastisch verschillende opzet. Toch haalt het meerendeel van deze 'vernieuwingen' de kwaliteit van de hack and slash-RPG heftig omlaag. In Dungeon Siege 2 kon je bijvoorbeeld nog een team van bijna zes NPC's op sleeptouw nemen en zelfs besturen; maar in DS3 heb je niets anders dan je eigen personage en een NPC-hulpje dat soms frustrerend weinig skills gebruikt en niet eens bestuurbaar is. Is het in een opvolger de bedoeling dat alles hetzelfde blijft, of enigszins lijkt op zijn voorganger? Niet per se. Maar hetgeen wat overblijft laat -helaas- te wensen over.

Doom + 5
Als fan mis je al snel het oude vertrouwde inventory-systeem, de verschillend gekleurde wapens en de gigantische berg loot die na het verslaan van een moeilijk monster op een orgastische manier in je beeld verscheen. Nee, Dungeon Siege III wil per se specifieke wapens met overgrote iconen en evenzo vage statistieken. Vergeet de setitems, laat magische uitbreidingen varen en zet uitgebalanceerde personagespecifieke uitrusting uit je hoofd. Je rust je personages simpelweg uit met pantser wat het meeste schade incasseert en wapens die het meeste schade toebrengen, maar daar blijft het bij.

Het verhaal eromheen mist diepgang en wat KoosyNL zegt vallen sidequests vanzelf op je pad. Je kunt daarbij amper afwijken van de weg die je bewandelt en het loodst je dwars door de meest linieare wereld denkbaar voor een RPG. Het staat in schril contrast met de uitgebreide quests van Dungeon Siege 2. Het menu is eveneens een saaie opsomming van statistieken, met wat extraatjes zoals Deeds, die je wat bonuspunten geven.

Licht aan het einde van de dungeon
Er zijn twee lichtpuntjes, hoewel deze niet heel helder schijnen. De gevechten zijn anders van opzet; je kunt dit keer ontwijken en blokkeren, wat ietwat dynamische combat oplevert. Ook zijn de skills aardig uitgewerkt, hoewel de uitbreidingen hiervan amper het idee geven dat ze er beter van worden. Het zorgt er desondanks voor dat je op een andere manier moet spelen. De verschillende stances zorgen er ook voor dat je personage zich kan aanpassen aan de situatie.

Daarnaast zijn de graphics - in tegenstelling tot KoosyNL's beoordeling - een grote verbetering ten opzichte van zijn voorganger(s). De omgevingen zijn gedetailleerd uitgewerkt, met mooie belichting. De gevechten zijn kleurrijk en de meeste animaties - afgezien van de emotieloze NPC's en gesprekken - zien er desondanks goed uit.

Conclusie
Maar daar houden de positieve punten echt op. Dungeon Siege III stelt verschrikkelijk teleur, zowel als opvolger als op zichzelf staande game. Er is teveel aan de formule gesleuteld, met als gevolg te weinig diepgang en mogelijkheden. De opvolger doet zijn serie geen eer aan en zeker fans kunnen deze game laten liggen. Als je namelijk een traditionele RPG zoekt zoals Dungeon Siege 2, dan kun je beter wachten op Diablo 3 of Torchlight nog eens opstarten.