Tom Clancy\'s EndWar
De game biedt je namelijk ook de beschikking over tanks, gevechtshelikopters, gepanterde transportvoertuigen, artillerie en een commandovoertuig. De gevechten tussen de eerste drie verlopen via een papier-schaar-steen-systeem: tanks winnen van transportvoertuigen, transportvoertuigen van helikopters en helikopters winnen dan weer van tanks. Hoewel het idee achter dit systeem logisch is en een goede basis vormt om je tactieken op te baseren, klinkt het niet echt logisch. Het is moelijk voor te stellen dat de drie wereldmachten niet inmiddels bedacht zouden hebben dat het installeren van bijvoorbeeld luchtafweergeschut op de tanks deze cirkel zou doorbreken. Het komt echter wel de game ten goede, dus een enorm minpunt is het niet. Het is meer een storend feitje doordat de rest van het achtergrondverhaal zo logisch en realistisch is.
De oplettende lezer heeft inmiddels opgemerkt dat het commandovoertuig en artillerie niet in dit systeem passen. Het commandovoertuig is dan ook geen gevechtvoertuig, maar een tactisch element in de game. Je kan deze gebruiken om geautomatiseerde verdedigingsinstallaties te bouwen rond Uplinks en om een SitRep op te vragen, een overzichtskaart van het slagveld. Een erg handige feature, aangezien je de game normaliter vanuit een derde-persoonsperspectief speelt, wardoor het overzicht nog wel eens verloren wil gaan.
De artillerie wordt voornamelijk gebruikt om stilstaande doelwitten, zoals verschanste infanterie, te bombarderen, maar zal ten alle tijden beschermd moeten worden omdat ze nutteloos zijn in directe gevechten.
Als je bataljon in een hoekje is gedreven en je op het punt staat de missie te verliezen, kun je van het hoofdkwartier de status \\\"Defcon\\\" krijgen. Als deze status is afgekondigd mag je eenmalig een massavernietigingswapen inzetten, maar houdt er rekening mee dat je tegenstander dit ook mag nadat jij deze hebt gebruikt. Dit zorgt er voor dat massavernietigingswapens ook daadwerkelijk worden gebruikt waar ze in het echte leven ook voor worden gebruikt en niet als onderdeel van de algehele strategie.
Voice-commanded warfare
Het derde-persoonsperspectief is niet het enige wat apart is aan Endwar ten opzichte van andere RTS-games. De game is namelijk vrijwel volledig met de stem te besturen. Enkele commando\\\'s, zoals dekking zoeken en defensieve installaties plaatsen, kunnen niet met de stem gegeven worden, maar het merendeel van de slag zul je met de stem besturen. Dit werkt overigens opvallend natuurlijk, zeker als je net als ik regelmatig tegen je scherm zat te ouwehoeren tijdens het spelen van andere RTS-games zoals Command & Conquer of Starcraft. De commando\\\'s die je kunt geven worden netjes in beeld weergegeven en ook het commando zoals de game die heeft verstaan verschijnt in beeld. Zo weet je zeker dat de eenheid die jij bedoelt gaat doen wat jij bedoelt. Dat deze visuele feedback handig is, blijkt wel uit het feit dat de stembesturing nog niet helemaal vlekkeloos is. De game verstaat soms \\\"Delta\\\" als je \\\"Alpha\\\" zegt en als je te snel het commando \\\"Unit 2 move to foxtrot\\\" zegt, denkt de game dat je het commando \\\"Force Recon\\\" hebt gegeven. Gelukkig komt dit niet vaak genoeg voor om de stembesturing volledig aan de kant te schuiven en over te schakelen op de joypad, waarmee je ook alle commando\\\'s kunt geven.
Een ander klein punt van kritiek zijn de eenheden die je tot je beschikking hebt. Het maakt in feite totaal niet uit of je als de Russen, Europeanen of Amerikanen speelt, je hebt altijd dezelfde typen eenheden tot je beschikking. Dit maakt de game wel gebalanceerd, maar doet ook weer afbreuk aan de realistische inslag waar de game mee begint. Veel liever had gezien dat de verschillende facties unieke eenheden hadden, of in ieder geval een specialisatie op één van de eenheden waardoor deze sterker zijn dan bij de andere twee facties.
