Karakterloze klootzakken
Ik ben vroeger geen lieverdje geweest. Als portier van nachtclubs in Leiden in de jaren tachtig had ik meestal maar twee zinnen voor de klootzakken met te veel drank op die zichzelf dan heel sterk en stoer vonden: ‘Je stopt nu’ of ‘Ik verwijder je nu’. Een discussie ging ik zelden aan omdat dronken mensen altijd ouwehoeren. Ik zette ze dus vaak weer in een ‘echte wereld’ neer. Soms was dat direct ontnuchterend en bijna altijd pijnlijk. De enkele keren dat ik de politie erbij riep, ging het vaak om het aangeven van de klootzakken die allerlei drugs verhandelden in de club. Wanneer de politie dan kwam, zag je toch dat de wandelende nageboortes zich inhielden. Respect wil ik het niet noemen want de eencelligen qua brein kenden de strekking van dit soort woorden helemaal niet. Helaas kwam het wel eens voor dat ze mij probeerden te pakken buiten werktijd. Ik was nooit de beroerdste en bediende ze van pijn en deceptie. En ja, ik heb ook wel eens in de loop gekeken en was bang. Zou raar zijn als je dat niet was. De engel op mijn schouder weet hoe het zit, ik moest vaak raden. Wanneer de voor mij vaak bekende agenten mij en de aanvallers dan weer van de straat plukten, dan wisten die gasten al dat ze ‘normaal’ moesten doen tegen die agenten omdat ze anders op het bureau aangepakt zouden worden. En dat dit gebeurde, daar ben ik zelf getuige van geweest.
Dan lees je nu een bericht in de krant dat een jongen van vijftien jaar een agent zwaar verwondt. De agent werd vooral in zijn gezicht geraakt. En terwijl de agent nog in het ziekenhuis was met een zware hersenschudding en een ontwrichte kaak, liep de jongen in kwestie alweer op straat. Nu vraag ik jullie: is dit land krankzinnig geworden? Zijn de vuurrode rechters en officieren van justitie mentaal compleet impotent geworden? Want incompetent waren ze al. Ik word een beetje moe van dat pamperen. Ik weet niet hoe het met u zit, maar deze jongen had nooit weggestuurd moeten worden met een strenge reprimande, maar met een verschrikkelijke pijn in zijn schenen, rug en oren.
Om je kapot te ergeren. Nu is het niet zo dat ik er niet van slaap, maar ik vraag mij wel af - en dat geldt denk ik voor het merendeel van de Nederlanders - welk signaal geef je als overheid af aan de samenleving af als je zulke jonge eencelligen, en dus karaktergestoorden, zo snel de straat weer opstuurt?
