Ga nou eens gewoon dood!
Een pakkende titel die leeft in het diepere onderbewustzijn van de zorgverzekeraars in Nederland. Zij zullen mijn kop ongetwijfeld op het hakblok leggen en schreeuwen: “Ben je belazerd man! Wij wensen iedereen een lang leven maar tegen welke kosten!”
Wanneer je jong bent zegt zo’n zorgverzekering weinig. Je ‘moet’ het hebben, het is verplicht, punt. Dat is natuurlijk alleen maar bedoelt om te voorkomen dat 90% geen zorgverzekering neemt voor hun vijftigste. Na je vijftigste word je langzaam een fragiel plantje die veel zorg nodig heeft om te overleven. Voor je vijftigste kan er natuurlijk ook van alles met je gebeuren maar dat wordt dan toch wel betaald door de gemeenschap. Het gaat dus om het risico wat je loopt.
Sommige zorgverzekeraars vinden hun winsten te laag, niet alleen voor zichzelf maar vooral voor hun beleggers. Ik weet het: de kabinetten hebben er ook veel aan gedaan om de marktwerking van de zorgverzekeraars negatief te beïnvloeden. Maar nu slaan de zorgverzekeraars weer toe. Ze willen met name in de ziekenhuizen een ‘plafond’ wat betreft de kosten. Ze leggen het probleem van de verminderde winsten voor hun eigen beleggingen bij degene neer die een te dure kankermedicijn nodig heeft. Het plafond is bereikt en het ziekenhuis kan straks niet anders dan het medicijn te weigeren of er ‘eigen geld’ in te steken. De instelling van zo’n plafond komt uit een, alweer, kapitalistische toverhoed en is te allen tijde moreel verwerpelijk.
Ik vind de morele discussie hoelang je moet doorgaan iemand leven te rekken een noodzakelijke. De onbeperkte infusen en of andere medicijnen die vele tienduizenden, soms tonnen euro’s kostende ingrepen zijn inderdaad niet meer te dragen door de maatschappij. De patiënt wil zijn kinderen en vrouw nog een paar maanden langer zien en omgedraaid. Ethisch een bijna onbegaanbare weg een vergelijkbare weg met degene die voor een trein springt en de vraag of wij hem of haar beter een spuitje hadden moeten gunnen. We bezorgen de treinmachinisten trauma’s en bij weigering medicijnen bezorgen we de nabestaanden trauma’s. Ga er maar aan staan. En dan doet de kerk er ook nog een zoutzuur plasje over.
Ga nou eens gewoon dood, of in ieder geval op tijd! We sterven allemaal. Een grote groep is eraan toe en wil zelfs en ‘mag’ vaak niet door morele wetten. Een andere grote groep wil niet maar gaat toch door de ontelbare ziektes van tegenwoordig. De laatste groep, waar ik ook toe behoor, sterft vredig door ouderdom. Ik hoop echt, vurig zelfs, dat we in de toekomst meer vrijheden krijgen m.b.t. tot onze eigen dood. Dat we gevrijwaard worden van de morele wetten van religie en van andere betweters.
