Chasing bullshit

National Geographic. Discovery Channel. Je kunt deze zenders toch minimaal als semiwetenschappelijk typeren. Dat doen ze meestal nog verrekte leuk hoor. Soms worden de simpelste beroepen wel wat te veel opgeleukt tot wereldbaan, maar ondertussen biedt het je toch een leuke inkijk in andere culturen en zie je vaak heel leuke technieken.

Hoe anders bij “Chasing Bigfoot” en “Chasing UFO's”!

Op zich gaan ze sowieso nogal eens erg ver in het opleuken van onderwerpen. Het is wel geinig om te vermelden hoeveel Boeing 747's er in de Hoover Dam gaan en hoeveel potvissen in die Boeing passen. Het zegt me alleen geen reet! Ik heb nog nooit een potvis op schoot gehad. Ik heb alleen kleine kinderen en lekkere wijven op schoot gehad! Zeg gewoon hoeveel dat ding weegt! Dan heb ik er tenminste een reëel beeld bij!

Dan heb je nog de series over krabvissers, tonijnvissers, slangenjagers en ander dom volk. Er is niks mis met die beroepen hoor. Maar het zijn nu ook weer niet de baantjes waar je langdurig voor gestudeerd moet hebben. Op zeer Amerikaanse wijze worden debiele rednecks tot helden, die dagelijks een deadline moeten halen, gemaakt.

Want die moeten er altijd in zitten: deadlines! Zonder deadline geen programma. Je kunt een aflevering moeilijk afsluiten met de boodschap dat hetzelfde riedeltje de volgende veertig jaar steeds weer opnieuw begint.

Met Chasing Bigfoot gaan ze echter aan al hun principes voorbij.

De suggestie van wetenschap wordt gewekt, maar die blijkt toch van zeer infantiele kwaliteit. Vage filmpjes  van inferieure kwaliteit vormen de basis voor de onderzoeken. De drol van een beer met indigestie wordt al als bewijs aangevoerd. 's Nachts, in een groot bos, doet ene Bobo (een echte rednecknaam natuurlijk) de lokroep van een Bigfoot na, waarna een roedel wolven of coyotes terug huilt. Die ene wolf die als verstokte roker wat schor probeert mee te doen, is volgens Bobo overduidelijk een Bigfoot. In achterlijke dorpen worden bijeenkomsten gehouden, waar de dorpelingen hun getuigenissen mogen delen. Als drie van die inteeltkoppen beweren dat ze een grote aap op twee benen hebben zien lopen, is dat bewijs genoeg voor een 'Bigfoot hotspot'!

Het principe? Je filmt vier zogenaamde wetenschappers die midden in de nacht met een berg camera's om hun nek spannend lopen te ouwehoeren in een bos. Die ploeg is samengesteld uit twee zelfbenoemde onderzoekers, één zelfbenoemde ervaringsdeskundige en één sceptische wetenschapper die iedere aflevering 'bijna' wordt overtuigd. Je laat van zes uur filmen een halfuurtje geluidjes en vage beelden over en combineert dit met nog slechtere amateurfilmpjes en korrelige foto's. Zelfs de professionele cameraploeg kan amper een camera gewoon stilhouden, behalve als een getuige een spannend verhaal vertelt of als de 'experts' nog even een nabespreking houden.

Dit wordt dunnetjes overgedaan bij Chasing UFO's. Natuurlijk is het concept keihard gejat. Ik ga er ook gevoeglijk van uit dat het om dezelfde producent en cameraploeg gaat. Ze hebben er enkel vier andere debielen bijgehaald. Ook weer die twee zelfbenoemde onderzoekers, één zelfbenoemde ervaringsdeskundige en één sceptische wetenschapper die iedere aflevering 'bijna' wordt overtuigd.

Een voorbeeldje UFO-onzin? Op een locatie wordt een stukje metaal gevonden. Bewijs! Aan het einde van de aflevering blijkt het gewoon tin te zijn. Teleurstelling? Nee hoor. Alleen al het feit dat ze een stukje tin hebben gevonden op een plek waar een dementerende bejaarde een UFO zegt te hebben gezien, is bewijs dat hier wel degelijk 'iets ongelooflijks' plaats heeft gevonden!

Nee. Hier schieten National Geographic en Discovery Channel hun doelen volledig voorbij. De wetenschap bestaat uit de overtuiging van debielen. De techniek bestaat uit dure camera's die worden mishandeld om de beelden vager te maken. De inkijk in de Amerikaanse samenleving is als een dagje in een gesloten inrichting.