Concert: Hunter Hayes in de Melkweg
Countrymuziek is hot. Steeds meer grote namen doen Nederland aan in zalen met een capaciteit van ongeveer vijf procent van de Amerikaanse country-standaard. Je moet natuurlijk ergens beginnen. Dinsdag 5 maart bracht Hunter Hayes ons kikkerlandje voor de tweede keer in zijn carrière een bezoek. FOK!-recensente Lisanne van de Bunt was erbij.
Dat countrymuziek aantrekt in Nederland, bleek maandag al in AFAS Live, waar voor het eerst een Nederlandse editie van C2C: Country to Country werd gehouden, het grootste countryfestival van Europa. Maar waar het maandagavond draaide om headliner Keith Urban, gaat het dinsdag in de grote zaal van de Melkweg om Hunter Hayes.
De pas 27-jarige Amerikaanse countryzanger speelt meer dan dertig instrumenten (kun jij er alleen al zoveel opnoemen?), tourde mee met Taylor Swift en heeft vijf Grammy-nominaties op zijn naam staan. Twee jaar geleden stond Hayes al in een uitverkochte Oude Zaal, maar nu is hij terug in de Max. Een logische stap, maar het blijkt toch net te hoog gegrepen: het balkon is leeg en ook op de vloer is het geen dringen geblazen.
Hunter Hayes in de Melkweg (Foto: Lisanne van de Bunt)
Missers
Op tijd beginnen doet de singer-songwriter niet aan. Hayes is fashionably early en vijf minuten eerder dan gepland start hij zijn set. Een voice-over klinkt, de vierkoppige band zet in en dan komt de man van de avond zelf het podium op gerend. Nou ja, man. Hayes is klein van stuk en met zijn jonge kop schat je hem snel jonger dan zijn 27 lentes.
Maar die babyface doet niet af aan zijn podiumskills. Naast die flinke lijst instrumenten weet hij namelijk ook zijn publiek perfect te bespelen. Met een simpele “Hands up, are you ready?!” krijgt hij direct de hele zaal aan het klappen. De toon is gezet. Hayes heeft het tempo erin vanavond, want na party anthem ‘One Shot’, gaat hij gelijk door in ‘Yesterday’s Song’ en ‘Light Me Up’. Nummers die hem niet al te makkelijk af lijken te gaan. Aan de stemming in de zaal te merken mag het de pret niet drukken, maar de country-artiest zit er toch nét iets te vaak naast.
Dat wordt hem echter snel vergeven. Als hij eindelijk een pauze neemt van het spelen om te babbelen, legt hij uit dat hij stemproblemen heeft. “I'm losing my voice, but screw it. We'll see what tomorrow brings”, roept Hayes, met een luid applaus als gevolg.
Hunter Hayes in de Melkweg (Foto: Lisanne van de Bunt)
Dankbaarheid
De set bestaat uit een wisseling van oude nummers en nieuwe nummers. Hits als ‘Storm Warning’, ‘Tattoo’ en doorbraakhit ‘Wanted’ worden luidkeels meegezongen, van de nieuwe liedjes wordt in stilte genoten. Maar wat opvalt vanavond zijn niet de hits, Hayes missers, vocale hoogtepunten of zijn indrukwekkende gitaarspel, het is zijn dankbaarheid. Waar doe je het voor, zou je denken als je de gigantische zalen ziet die hij in Amerika uitverkoopt. Maar Hayes heeft lak aan het aantal fans in de zaal: hij is gewoon blij om hier te zijn.
Gedurende de show vertelt hij meerdere malen hoe dankbaar hij is voor ieder individu dat vanavond aanwezig is. Joh, dat doet toch elke artiest? Natuurlijk. Maar wanneer Hayes het zegt, voel je dat hij oprecht is. Bijvoorbeeld wanneer hij het publiek vraagt mee te zingen met ‘Invisible’, een ballad over je buitengesloten voelen. De emotie is duidelijk zichtbaar op zijn gezicht en als hij de zaal met tegenzin tot bedaren brengt, spreekt hij uit dat dit de reden is dat hij nummers schrijft.
En dan ineens is de show alweer voorbij. “Thanks so much”, bedankt Hayes zijn publiek een laatste keer. “It's a dream to write these songs and hear you sing them. It makes all the hard work worth it.” En zolang het contrast tussen Amerikaanse arena's en kleine, Hollandse zalen geen probleem blijft voor de zanger, is het onvermijdelijk dat we hem terugzien. Hopelijk beter bij stem, maar hoe dan ook belooft het een feestje te worden. Ook voor de zanger zelf, want één ding is zeker: de Melkweg made him feel wanted.
Hunter Hayes in de Melkweg (Foto: Lisanne van de Bunt)
Hunter Hayes in de Melkweg (Foto: Lisanne van de Bunt)
Hunter Hayes in de Melkweg (Foto: Lisanne van de Bunt)
