Onaards mooi: Hans Zimmer Live in de Ziggo Dome
Hans Zimmer is misschien wel de bekendste filmcomponist aller tijden. In 35 jaar tijd componeerde hij talloze meesterwerken, van The Lion King tot Dune en Inception. Zaterdag 10 juni was de eerste van drie shows Hans Zimmer Live in Nederland. Een muzikaal spektakel.
Je kunt warme zomeravonden spenderen in de tuin of de bioscoop, maar de Ziggo Dome blijkt ook goed toeven. Gelukkig maar, want zaterdag 10 juni is de concertzaal volledig uitverkocht voor Hans Zimmer Live. Bij de ticketbox staat kort voor aanvang nog een handvol mensen met hoopvolle gezichten naar de persoon aan de andere kant van de ruit te kijken. Het is duidelijk: dit is een show waar je bij wilt zijn.
Betovering
Binnen zijn de meeste stoelen al bezet. Hier en daar schuifelen mensen nog door de rijen, een bak popcorn in de hand (en soms een biertje in de ander). Kerkklokken klinken boven het geroezemoes uit. Het is aftellen geblazen. Om 20.10 uur gaan de lichten uit. De stem van soliste Loire Cotler echoot door de verder doodstille zaal. Haar stem brengt ons in een soort trance, die even later plotsklaps wordt verbroken door de knoertharde drums uit de award-winnende score van Dune. De man naast me maakt letterlijk een hupje op zijn stoel – en hij is niet de enige, zie ik voor me.
Het bewijst hoe Hans Zimmer vanaf de eerste noten het publiek mee weet te voeren. "Prachtig, geweldig Amsterdam", begint de man van de avond na het eerste stuk. Hij vraagt zijn technici om de spots op het publiek te richten. "Laat het andere plaatsen niet horen, maar Amsterdam is absoluut onze favoriete plek." Het is een tekst die al talloze keren is uitgesproken door minstens zoveel verschillende mensen. Maar vanavond gaan we erin mee.
Gouden team
Want zowel Zimmer als zijn band en orkest lijken de tijd van hun leven te hebben, ook al spelen ze de stukken vanavond voor de 177e keer deze tour. Met zichtbaar plezier nemen ze de 17.000 bezoekers mee in een filmische reis door de tijd. De composities komen prachtig tot leven, wat niet anders kan met het niveau van de muzikanten op het podium.
"Geen van de stukken die ik schrijf, zouden bestaan zonder deze mensen", zegt Zimmer terwijl hij naar zijn muzikanten wijst. "Zij maken de muziek geweldig." Het is slechts een greep uit de dankwoorden en persoonlijke verhalen die hij vanavond tussen de muzikale meesterstukken door uitspreekt. Hij vertelt onder meer over zijn bijzondere vriendschap met zangeres Lisa Gerrard en fluitist Pedro Eustache, applaudisseert voor de "helden" van het Oekraïense orkest dat elke avond vol blijdschap en passie de sterren van de hemel speelt en stelt liefdevol "zijn kleine piraat" Tina Gua (elektrische cello) voor.
Kippenvelmomenten
Het nieuwste lid van de band is Skye Emanuel. Vanavond speelt hij de pittige gitaarsolo in Dune voor het eerst live – en hoe. Zimmer zelf pakt ook maar meteen zijn gitaar erbij voor de Gladiator Suite die volgt. Muziek die welbekend is bij het publiek. Zimmer hint met de woorden 'antiek' en 'romeins' en kan zijn vraag wat ze hierna gaan spelen nog niet afmaken of het publiek roept al luidkeels: "Gladiator!" Lisa Gerrard verschijnt ten tonele, een van de speciale gasten van vanavond. Met haar magische stem, ondersteund door band, orkest en bovenal Eustache op de doedoek (een dubbelriet-blaasinstrument uit Armenië), is het onmogelijk om geen kippenvel te krijgen.
Die doedoek is meteen een goed voorbeeld van de kracht van Zimmer. Hij is een meester in wonderlijke (en wonderschone) combinaties en gebruikt in zijn composities naast klassieke orkesten en synthesizers veel inheemse instrumenten. De setlist vanavond loopt dan ook uiteen van het betoverende Gladiator tot het speelse Pirates of the Caribbean en het zenuwslopende The Dark Knight. Ook zonder beeld voel je de emotie. En als richting het einde van de avond de orgelklanken van Interstellar klinken en de spots op een gigantische discobal aan het plafond uiteenspatten in duizenden sterren, neemt de muziek ons mee ver buiten de Ziggo Dome.
Tijdloze stukken
Of deze onaards mooie compositie ook het hoogtepunt van de avond is, is moeilijk te bepalen. Bij ieder stuk gaan er andere telefoons de lucht in om het spektakel – soms met dansers of zelfs een luchtacrobate – vast te leggen. Wel zeker is dat The Lion King Suite in de top 3 staat. Wanneer vanuit het niets "Nants ingonyama bagithi baba" uit de keel van dé stem van The Lion King klinkt, Lebo M, houdt iedereen zijn adem in. De zanger is het overduidelijk nog niet verleerd.
Met de herkenbare melodie uit No Time To Die als eerste helft van de toegift, werkt Zimmer toe naar het slotstuk: Time. Na een ongeëvenaarde opbouw, eindigt de compositie klein, met Zimmer op de piano en Rusanda Panfili op de viool. Wanneer ook de vioolklanken wegsterven en Zimmer kort daarna de laatste noot van de avond speelt, is de stilte in de zaal net zo snel weg als ‘ie kwam. Er wordt (staand) geklapt, gejuicht en hier en daar een traan weggepinkt.
Eindeloze emotie
Hans Zimmer werkt op een bijzondere wijze. Meestal schrijft hij zijn muziek voordat hij de film ziet. Wellicht is dit de reden voor de emotie die je ook vanavond voelt, zonder beelden bij de stukken te zien. Of misschien is het gewoon het immense talent van ieder individu op het podium. Wat de reden ook is, de noten dringen door in elke zenuw in je lichaam. En Hans Zimmer is nog lang niet klaar. Met twee scores op de agenda voor dit jaar, blijft hij zich vernieuwen. Of dat ook een nieuwe tour betekent? Om in filmtermen te blijven: wordt vervolgd…
