Cherry Bomb
Cherry Bomb (Julin) is een stripster die op haar werk door een groep mannen wordt verkracht. Ze belandt in het ziekenhuis waar ze door rechercheur Whitlock (D.J. Morrison) ondervraagd wordt en zegt wie haar verkracht hebben. Whitlock trekt het een en ander na, maar gelooft haar uiteindelijk niet. Ed Randall (Aaron Alexander), de enige van de groep van vijf mannen die zich niet aan Cherry heeft vergrepen, heeft namelijk onder druk van de anderen zijn sperma ingeleverd en dit matchte niet met het zaad dat op Cherry was aangetroffen. Ondertussen heeft Cherry's broer Brandon (John Rodriguez) een bezoekje gebracht aan een van de andere verkrachters en al was het niet zijn opzet, uiteindelijk vermoordt Brandon hem. Als Cherry hoort dat Whitlock haar niet gelooft en dat een van haar verkrachters dood is, verlaat ze het ziekenhuis en gaat naar haar broer. Het doel is duidelijk: samen met hem de andere klootzakken vermoorden!
Zoals de hoes al illustreert, is Cherry Bomb behalve een actiefilm ook een behoorlijk slechte film. Waar het dvd-doosje echter een beetje misleidend mee is, is de schaarsgeklede Julin. Het roept de verwachting op dat er veel blote buiken, billen en borsten te zien zullen zijn, maar dat valt tegen: veel (half)blote dames zijn er niet te zien in deze productie. In het begin doet Cherry Bomb een niet opwindende stripact waarbij enkele andere dames met blote tieten te zien zijn, maar daar blijft het eigenlijk wel zo'n beetje bij. De opwinding zou moeten komen van de actiescènes, maar doordat je als kijker met niemand meeleeft en de effecten net zo kwaliteitsloos zijn als het acteerwerk, zijn ook deze fragmenten niet memorabel.
Het voordeel van slechte films is dat ze ook als komedie bekeken kunnen worden. Je kunt je altijd vrolijk verbazen over acteerwerk waardoor je groep 8-musical ineens Oscarmateriaal lijkt en een script dat zo abominabel is dat je haast gaat denken dat het inderdaad een komische film betreft. In dit geval is hoofdrolspeelster Julin slecht, maar niet superslecht. Ronduit belabberd is wel zo'n beetje de rest van de cast, met als tenenkrommend dieptepunt (of, zo je wilt, komisch hoogtepunt) pornoacteur Nick Manning, die Ian speelt, de baas van Cherry. Brandon-vertolker Rodriguez daarentegen is de enige die zijn werk nog enigszins naar behoren doet. Hij heeft alleen het probleem dat zijn personage, laten we het eufemistisch zeggen, niet heel goed is uitgewerkt. Hij is bijvoorbeeld het ene moment tegen het vermoorden van Cherry's verkrachters en het volgende moment toch maar weer voor. Zo'n gebrek aan geloofwaardigheid geldt ongelukkiger wijze nog het meeste voor de protagoniste, die af en toe stoer is, maar zich ook vaak naïef gedraagt of als een irritant, verwend klein kind wiens speelgoedje na veel geklooi is afgepakt. Zo wil ze totally een team vormen met Brandon en vindt ze het belachelijk dat hij haar niet wil helpen haar verkrachters te vermoorden.
Het script rammelt aan tal van kanten, de personages zwabberen en zijn zo eendimensionaal als de zijkant van een tien eurocentmuntje en de cameravoering is soms van een dusdanig niveau dat je bijna zou gaan vermoeden dat er een avantgardistische gedachtegang achter zit. Er zijn enkele punten die heel voorzichtig als plusjes gezien zouden kunnen worden (naast het spel van Rodriguez geldt dit voor een deel van de soundtrack, enkele fijne fade-outs en een paar ingetogen korte scènes bij het ziekenhuis), maar dit laat onverlet dat Cherry Bomb gewoon een baggerfilm is die waarschijnlijk het best functioneert als achtergrondbeeld- en geluid tijdens een avondje bier drinken en ouwehoeren met vrienden. En als de film na 85 minuten is afgelopen kan het schijfje (waarop overigens geen extra's staan) ongetwijfeld nog dienst doen als onderzetter.
