CD Review: Sigur Rós - ( )
Diegene die laatst nog in de platenbakken bij de lokale platenboer heeft staan snuffelen, is de cd waarschijnlijk al wel opgevallen. Een werkelijk schitterende verschijning, compleet met plastic hoesje en een doorzichtig boekje met plaatjes. Een echt hebbedingetje dus, maar functioneel is anders, aangezien nergens op de cd, nergens in het boekje of op het fancy plastic hoesje ook maar een spoor van een tracklist te vinden is. Na enig speurwerk moest ik wel tot de conclusie komen, dat er geen tracklist is. Er staan 8 titelloze nummers op de eveneens titelloze cd. We noemen ze voor het gemak maar even nummer 1 t/m 8, da's bovendien ook nog een stuk makkelijker dan een hele rits aan onvertaalde IJslandse titels .Het eerste wat opvalt aan de muziek is de rust, de onthaasting zou je wel bijna kunnen zeggen. Sigur Rós neemt alle tijd om hun nummers langzaam op te bouwen. Nòg rustiger dan hun vorige twee albums. De muziek neemt je vanaf het begin eigenlijk direct mee op reis. Waarheen is onduidelijk, het zou wel eens IJsland kunnen zijn. Het zweverige gevoel dat je krijgt bij het eerste nummer draagt je als het ware langs de andere 7 nummers. Het is duidelijk te merken dat het album echt een geheel vormt waar geen nummer buiten valt, hoewel alle nummers ook afzonderlijk goed te beluisteren zijn, geeft het geheel wel degelijk een meerwaarde aan iedere track.
Dit gevoel wordt in vergelijking met de voorgaande albums erg benadrukt. Het is een echt luisteralbum, waarbij je eigenlijk zo min mogelijk inspanning dient te verrichten. Alleen dan komt de sfeer goed over. Voor sommigen zal het nog een flinke kluif zijn om het te beluisteren, het tempo is laag en blijft laag. Misschien is dat nou juist nog dat ene dat nog ontbreekt aan de cd. Iets meer climax, een tempo versnelling hier of daar. Het is schitterend, daar niet van, maar soms trekt het even net iets teveel.
Muzikaal gezien is het niet hoogstaand. Geen van alle nummers is complex, er zitten geen onverwacht moeilijke solo's tussen en drumfills waar je U tegen zegt en eerlijk gezegd mis ik die ook niet. Sigur Rós moet het hebben van het totaalgeluid, de harmonie. Waarbij met name de bas af en toe erg mooi doorkomt.
( ) is een prachtig meeslepende plaat en een waardige opvolger van Ágætis Byrjun. Met de donkere wintermaanden voor de deur is het zeker een aanrader voor eenieder die de feestdagen in alle rust en stilte tracht door te brengen. Sigur Rós heeft zich wat mij betreft opnieuw bewezen en kan zich met dit album prima meten aan Mogwai of aan een Godspeed You Black Emperor! Zonder daarbij enig gezicht te verliezen. Sigur Rós is en blijft uniek in z'n soort.
Eindcijfer: 9
En nog een toevoeging van Dino: lieve mensen, als deze review jullie niet direct naar jullie plaatselijke muziekdealer laat hollen, kijk en luister anders eens op de prachtige website van Sigur Rós!
