CD: Bombay Bicycle Club-I Had The Blues But Shook Them Loose

Wie ooit in Mumbai is geweest, zal beamen dat fietsen daar niet zo'n briljant idee is. Tenzij je een acute doodswens hebt. Als je strot al niet door de luchtvervuiling dichtgeknepen wordt, is de kans op een aanvaring in willekeurige (doch niet beperkende) volgorde door een autoriksja, auto, truck, bus en een koe vrij waarschijnlijk. Maar als bandnaam voldoet Bombay Bicycle Club prima. Als je het maar niet te letterlijk neemt.



Je kunt er trouwens ook eten, in de Bombay Bicycle Club, afgekort tot BBC. Genoeg dubbele bodems dus om zelfs Houdini tot wanhoop te drijven.

De muziek op I Had The Blues But Shook Them Loose is echter prettig vrij van dubbele bodems. Bombay Bicycle Club (de band dan) is een frisse loot van de Britse jong-en-wild-indie-gitaar-revival, waarvan de Artic Monkeys misschien wel de vader is (en Franz Ferdinand de grootouders). Niet verrassend, wel fris, fruitig en springerig zonder wagenziek te worden. Ze delen trouwens de producer met Artic Monkeys, en dat staat in ieder geval garant voor een knisperende productie.

Zo jong als het genre is, zo lastig is het waarschijnlijk om nog met iets opzienbarends te komen. Daar heeft BBC (ja, ik kort het maar af) ook lichtelijk last van. De gitaarlijntjes, de drums, het is allemaal heel herkenbaar en unisex. Het voldoet aan de verwachtingen, of het is afgezaagd. Het hangt helemaal van het perspectief van de luisteraar af.

Lichtelijk dissonant is de stem van de zanger. Ik vermoed dat die namelijk niet kan zingen. Zelfs niet met protools. Of het moet zijn dat het consequente trillertje in zijn stem bewust is. Soms lijkt het op een Placebo die slecht bij stem is na een rondje rennen op het podium. Dat kan best charmant zijn, maar het past in dit geval niet helemaal in de muziek die zo clean en strak geproduceerd is dat je er de was in kunt doen, en die naderhand zelfs niet meer hoeft te strijken. Vreemd genoeg lijkt hij iets beter bij stem op 'Dust on the ground', wat dan ook direct mijn favoriete nummer van de cd is. Maar op het opvolgende 'Ghost' vind ik 'm dan weer irritant. Geen idee waarom.

Bij ongeconcentreerde beluistering klinkt het klinkt allemaal prima, vol energie, helemaal goed verteerbaar, en waarschijnlijk nog eens optimaal vermarktbaar ook. Je kunt je niet echt een buil vallen met deze cd, tenzij je echt een hekel aan het stemgeluid hebt. Maar hij zal niet de historie ingaan als plaat van de eeuw. Het is redelijk met een plusje voor vlijt, en nog eentje voor de productie.

Oh, en de echte url is Bombay Biclycle Club, the band. Kijken of het een blijvertje is.


Label: Universal Island Releasedatum: september 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in het FOK Muziekforum.