Het Zondagse Orakel - Gadhafi als voer voor columnisten
Hoe verder na Gadhafi – DriekOplopers
In dit geval wil ik vooral reageren op de reacties onder de column. Driek noemde slechts feiten en eindigde met de terechte vraag hoe het verder zal gaan met Libië.
Opvallend hoe er in de reacties dan al snel van uit wordt gegaan dat het wel nooit meer goed zal komen. Dat het in alle landen waar afgelopen jaar regimes opzij zijn gezet wel nooit echt goed zal komen. Dat dictaturen voor sommige mensen misschien wel veel beter zijn.
Zijn jullie helemaal gek geworden?
Deze landen zijn vele tientallen jaren geregeerd door de meest schofterige regimes. Vrijwel niemand heeft er ooit echte vrijheid gekend. Angst is er een manier van leven geworden. De geheime diensten waren er zo vanzelfsprekend als de vuilophaaldienst in Nederland. De hele samenleving is er jarenlang in stand gehouden door geweld.
En dan verwachten we in het Westen dat ze binnen een paar maanden alles voor elkaar hebben? Denk toch eens na!
Binnen Europa beginnen de voormalige Sovjetstaten na ruim twintig jaar, nu pas een beetje op onze democratieën te lijken. Het ene land net wat meer dan het andere. In voormalig Joegoslavië leeft men nog altijd op het randje van een nieuwe oorlog. En dat ondanks twintig jaar bemoeienis en investeringen in al die landen.
Ik weet zeker dat het nog lang zal duren voor die landen in onze ogen redelijk leefbaar zullen zijn. Maar welk recht hebben wij om daar een oordeel over te vellen? Zoals het voor ons onmogelijk is om oorlog, onderdrukking of honger voor te stellen, is het voor veel volkeren nog onmogelijk om een leven zonder onderdrukking voor te stellen. Verwachten we echt dat ze nu even de knop om kunnen zetten?
O ja. En dan wordt er ook nog even uitgehaald naar het feit dat de wraakacties een beetje smerig zijn. Verwacht je na maanden van smerige oorlog dat mannen die hun maten af hebben zien schieten en ontploffen, nu de wapens netjes inleveren en een boterhammetje smeren voor hun gevangenen?
Onze eigen militairen komen al amper normaal terug uit Afghanistan. En die hebben – en ik zeg dit met alle respect - vaak maar een fractie meegemaakt van wat deze strijders hebben moeten doorstaan. Met daaraan voorafgaand nog een kleine veertig jaar onderdrukking.
Columns schrijven is niet leuk meer – Kuifkrullen
Daarmee kom ik misschien ook wel op een antwoord op de prangende vraag van Kuif. Waarom doen we het nog?
De werkelijkheid is soms dan wel te bizar om er als columnist nog een draai aan te geven. De publieke opinie liegt er vaak ook niet om. Laten we er als columnisten dan in ieder geval nog een taak van maken om de feiten op een dusdanige manier onder woorden te brengen, dat er in ieder geval nog opnieuw debat over kan worden gevoerd. Als niemand het creatief onder woorden wil brengen, wordt de idioterie straks nog een standaard.
Als wij de waanzin niet meer nog meer willen uitvergroten en er geen eigen blik meer op wensen te werpen, verdwijnt ieder belachelijk nieuwsfeit in de zee aan informatie die we toch al over ons uit krijgen gestort.
Ik denk dat columnisten in het digitale tijdperk een nog veel grotere rol hebben dan in de tijd van de hoofdzakelijk papieren pers. Waar sommige bladen vroeger een wekelijkse column hadden, biedt die enkele website FOK! tientallen opiniemakers per week. Een onmisbare tegenhanger voor de ontelbare oneliners en ander geblaat onder de nieuwsberichten.
