Voor kinderen en zeikerds
Doe mee met de FOK!-Sinterklaascolumnwedstrijd. Raad welke columnist welke column heeft geschreven, en schrijf je vermoeden in de comments onder de columns! Alle columns waarvan jij de schrijver kunt proberen te achterhalen, worden gepost onder het pseudoniem FOK!Sinterklaas. Uitslag maandagavond op FOK!radio, en natuurlijk ook op de FP.
Al weken lang spookt Sinterklaas door mijn hoofd. Het is al zeker 25 jaren geleden dat ik me er zo van bewust van ben, dat het weer die tijd van het jaar is. Niet omdat ik ineens weer een fan van dit feest ben, maar omdat ik in mijn enthousiasme beloofd heb om deze column te schrijven. Weken lang heb ik mezelf hierom vervloekt. Ik heb namelijk helemaal niets met Sinterklaas.
Als kind vond ik het natuurlijk altijd wel leuk. Vanuit het werk van mijn vader werd een feest georganiseerd met optredens en cadeaus. Moeder zorgde thuis altijd voor een goed gevulde pot met strooigoed in de weken voor 5 december en ’s avonds genoten we met het hele gezin van een warme banketstaaf. Het hoogtepunt was natuurlijk altijd pakjesavond zelf. Al ruim tevoren was ik uren bezig geweest met het doorbladeren van de catalogus van intertoys om het verlanglijstje samen te stellen. De voorpret was bijna net zo leuk als de avond zelf.
Op de middelbare school lag het natuurlijk anders. Niemand daar geloofde nog dat Sinterklaas bestaat en er moest dus wat ludieker mee omgegaan worden. Iedereen wist van tevoren dat bij de sinterklaasviering de grootste klootzakken van de school naar voren zouden moeten komen. Elk jaar was het weer puur genot, om te zien hoe die jongens voor de hele school voor lul werden gezet door Sinterklaas. In die tijd was het ook nog hilarisch als Sinterklaas de zaal binnen kwam en - gekleed in een mantel met daaronder alleen een boxershort - vroeg of de lekkerste meid van de school bij hem op schoot wou zitten. Toen was Sinterklaas nog leuk.
Tegenwoordig is het Sinterklaasfeest verpest door zeikerds. Een dergelijke actie zou nu leiden tot telefoontjes van verontruste ouders en een plekje op de site van Yvonne van Hertum, terwijl het best veilig is om je kind bij Sinterklaas op schoot te zetten. Het is namelijk geen èchte katholieke geestelijke.
Dat punt van kritiek is nog niet eens gericht tegen het Sinterklaasfeest zelf, maar het lijkt wel alsof het gezeik elk jaar erger wordt. De zwarte Pieten zijn discriminerend en een symbool van onderdrukking. Het is niet eerlijk voor allochtone kinderen die op 5 december geen cadeautjes krijgen. De katholieke symbolen van de sint zijn beledigend voor mensen met een ander geloof. Wat een onzin.
Voor 1945 had de Sint slechts één knecht. Het verhaal gaat dat de historische Sint Nicolaas ooit een Ethiopische slaaf had vrijgekocht. Uit dankbaarheid besloot deze bij hem te blijven en samen goede dingen te doen. Een symbool van interraciale samenwerking dus. In 1945 werd de intocht van de sint geregeld door Canadese troepen. Die zagen dat zwarte Piet zorgde voor een vrolijke noot, bedachten dat we er daar wel meer van konden gebruiken en introduceerden een veelvoud aan zwarte pieten. Ze zijn dus eerder een symbool voor bevrijding in plaats van onderdrukking, maar als je hier toch nog over wilt zeiken: Blame Canada! Zijn ze wel gewend.
Wat de multiculti-sint betreft; het maakt me eigenlijk geen donder uit. Aan de ene kant is het de viering van de naamdag van een katholieke aartsbisschop. Logisch dat daar wat christelijke symbolen aan verbonden zijn. Wat mij betreft maak je jezelf ook ronduit belachelijk door je hier druk over te maken. Aan de andere kant heeft het christendom er in het verleden nogal een handje van gehad om oude heidense feesten te vullen met christelijke symboliek, om zo hun invloed te vergroten. Ik zie er de lol nog wel van in om te zien hoe een feest met een christelijke oorsprong het omgekeerde lot ondergaat.
Ook de commercie kan ieder jaar weer rekenen op een flinke portie kritiek. Vooral uit de hoek van ouders wiens kinderen in augustus de pepernoten alweer zien liggen en vervolgens twee maanden van slag zijn. En maar klagen dat ze steeds vroeger beginnen met verkopen van deze lekkernijen. Het is verdomme hun eigen schuld dat kinderen deze link leggen, doordat ze weigeren om dan al strooigoed te kopen. Ze hebben er zelf voor gezorgd dat kinderen de link leggen tussen pepernoten en Sinterklaas. Laat supermarkten nog eerder beginnen met de verkoop en dan verdwijnt de link vanzelf.
De zaterdagen voor Sinterklaas verzamelen zich ook grote groepen zeikerds bij de speelgoedwinkels. In sneltreinvaart door de winkel heen en dan uren in de rij voor de kassa klagen dat het allemaal zo lang duurt. Als ze dan eenmaal bij de kassa zijn aangekomen kan er geen vriendelijk woord meer vanaf naar het personeel dat zich een slag in de rondte werkt, maar hebben ze ineens wel alle tijd om die zeven pakjes apart in te laten pakken. Een jaarlijks herhaald staaltje van collectief egoïsme waar niemand ooit iets van schijnt te leren.
Als columnist hebben mensen toch de verwachting dat je een soort beroepszeikerd bent, maar dit feest voor zeikerds laat ik met veel plezier aan me voorbij gaan.
