PlayStation Vita

Hardware

De PS Vita heeft veel weg van een uitvergrote PSP. Het is een ovaal apparaat met een enorm scherm in het midden, omgeven door aan de ene kant de d-pad en aan de andere kant de iconische PlayStation-knopjes. Knopjes inderdaad, want klein zijn ze. De d-pad en de twee nieuwe analog sticks lijken ook minuscuul als je er een Dualshock naast legt, maar in de praktijk heb je er geen last van. De lay-out voelt logisch aan, alles is makkelijk binnen het bereik van je vingers.

Het geheel is gegoten in glanzend zwart plastic dat erop uit is om zo veel mogelijk vingervlekken te verzamelen. De PS Vita is licht, zonder dat het goedkoop voelt. Het is een aantrekkelijke, maar ook stevige jongedame die waarschijnlijk niet in je zak past. Een groot nadeel dus als je niet van de rugtassen of messenger bags bent.

Het is makkelijk om de gebrekkige draagbaarheid te vergeven als je het 5-inch (12,7 cm), 960x544 AMOLED Plus-scherm ziet. Het is groot, fel en het zicht blijft helder vanuit meerdere hoeken. Het is een prachtig scherm dat kleuren fantastisch weergeeft, zelfs het diepste zwart. Het heeft een magnetiserend effect op je ogen, mogelijk zouden alleen ontblote borsten mijn aandacht er vanaf kunnen trekken.

Het fraaie scherm is bovendien een capacitive multitouch screen. Op de games die we hebben getest reageerde het scherm altijd accuraat, het werkt precies zoals je gewend bent van moderne smartphones. Een stuk ongewoner is de 'rear touchpad', een vlakte aan de achterkant van het apparaat waarmee je ook spelelementen kunt manipuleren. Het is alsof je vingers uit de voorkant van de Vita steken, tevens wordt het zicht op het scherm niet door je dikke vingers belemmerd. Het is zo'n beetje het enige écht innovatieve gedeelte van de Vita, ik ben dan ook benieuwd wat de game-ontwikkelaars hiermee zullen doen.

De ingebouwede gyroscoop en snelheidsmeter worden ook gelijk toegepast op de launchgames. In WipEout 2048 kun je bijvoorbeeld de Vita als een stuur gebruiken voor je voertuig, iets dat absoluut inferieur aan de gewone controls is. Uncharted doet het beter, je kunt door je Vita te bewegen subtiel de richting van je pistool wijzigen. Dat werkte vaak sneller en beter dan het pookje.

De stereo speakers zitten naast beide analoge sticks. Het geluid dat ze produceren is niet denderend, maar dat is een teleurstellend feit dat je bij elke nieuwe handheld tegenkomt. Het enige echte probleem is dat je soms met je duimen tegen de speakers aankomt als je bezig bent met de sticks. Hierdoor wordt het geluid een beetje gedempt.

Een ander klein verwijt zijn de camera's, die voor en achter het apparaat zitten. De camera's hebben een lage resolutie (640 x 480), ongeveer net zo slecht als je ze op de 3DS vindt. Ze zijn er duidelijk bijgevoegd om augmented reality-games en videochat mogelijk te maken, maar niets meer dan dat.

Het is ook jammer dat de Vita al vrij snel in een coma vervalt. Na vier à vijf uurtjes loopt de batterij leeg, waarna het ongeveer drie uurtjes nodig heeft om zich weer volledig op te laden. Matige levensduur zijn we helaas ook al gewend van de 3DS. Als je Wi-Fi aanzet, en dat wil je want PSN is uitstekend geïmplementeerd, wordt de batterij alleen nog maar meer belast.

Je hebt overigens niet alleen Wi-Fi, als je 50 euro meer neerlegt kun je ook een 3G-versie van de PS Vita halen. Op het moment heeft die versie echter niet veel waarde, je kunt geen games downloaden of online gamen via 3G. Sony heeft wel gehint dat de Vita in de toekomst games en apps gaat krijgen die gebruik zullen maken van 3G. De officiële partner in Nederland is Vodafone, maar het is gewoon simlock vrij en je zit ook niet vast aan een abonnement. 

Interface

Wanneer je de Vita aanzet moet je zoals je inmiddels wel gewend bent met wat instellingen spelen. Je kunt ook gelijk je PSN SEN-account aan je Vita verbinden. Al snel kom je terecht in de nieuwe UI. De XMB die de PS3 en PSP ondersteunt is verruild voor ‘LiveArea'. Deze UI is alleen via het touchscreen te besturen, de knoppen doen niets. Een opvallende keuze.

De interface van LiveArea lijkt hevig geïnspireerd te zijn door smartphones. Alle functies, inclusief games, worden weergeven als apps. Het zijn ronde afbeeldingen waarop je kunt tikken om ze te activeren. Ze zijn verdeeld over meerdere pagina's, al kun je naar eigen smaak de icoontjes verschuiven. Het is ook mogelijk om per pagina een andere achtergrondafbeelding in te stellen. 

De navigatie van de pagina's waar de apps op staan is verticaal, maar zodra je op een van die apps klikt, opent het een nieuwe pagina naar rechts. Hier kun je de game of functie opstarten of meer informatie over de app achterhalen. Als je klaar bent met een bepaalde app kun je het sluiten door de rechterbovenhoek, die al een beetje gebogen is, als het ware met je vinger weg te pellen door het schuin naar beneden te schuiven.

Rechtsonder op de Vita ligt de PS-knop, die feitelijk als een 'home'-knop fungeert. Als je de PS-knop indrukt tijdens een game brengt deze je onmiddellijk terug naar LiveArena. Nog een keer drukken en het laat alle openstaande applicaties zien. Houd het ingedrukt en het brengt je naar een paneel waar je de helderheid, volume en mic-settings kunt aanpassen.

LiveArea werkt feilloos, intuïtief en het is bovendien pijlsnel. Het mag dan niet zo elegant en aantrekkelijk zijn als de XMB, maar het is minstens zo functioneel.