Forbidden Siren 2
De grootste grafische troef die Sony heeft ingezet in Forbidden Siren 2 is wel dat ze videobeelden als texture hebben gebruikt voor de gezichten, net als in deel één. In plaats van afhankelijk te zijn van een aantal polygonen, hebben de ontwikkelaars gekozen om video-opnames van acteurs te gebruiken en die te projecteren op de hoofden van de personages. Hierdoor komen de emoties van de personages veel beter over, een belangrijk aspect van Japanse horror.
<\/center>Ook het geluid is uitermate goed verzorgd. De muziek is, wederom geheel in traditie van Japanse horror, minimaal doch effectief. De geluidseffecten zijn tot op de milliseconde precies getimed en zijn goed voor meer dan één schrikmoment. De spanningsboog wordt zo goed opgebouwd, dat zelfs iets simpels als plots wegvliegende vogels je hart sneller doet kloppen.
Voor de stemmen heb je de keuze uit Japans en Engels. In de Europese uitgave staat Engels als default. Hoewel de voice-acting van aardig niveau is, voelt het spel door de Japanse personages nogal als een B-film aan. Met de Japanse stemmen voelt het meer als geheel aan, en ik merkte ook direct een verhoging van de spanning, omdat het minder cheesy aanvoelde. Overigens kun je Engelse ondertiteling inschakelen, zodat je van het vreemde verhaal niets hoeft te missen.
<\/center>Helaas heeft men bij Sony niet zoveel aandacht besteed aan de besturing als men aan de graphics en geluid besteed heeft. De besturing is niet echt intuïtief en duurt even om aan te wennen. Gelukkig is dit geen spel waarbij vlotte reflexen een vereiste zijn, dus een enorm minpunt vind ik dit niet.
Het verhaal is het sterkste punt van dit spel. Een mysterieus eiland, geesten, zombies en onverklaarbare overlevenden lijken op het eerste gezicht op de ingrediënten van een typische low-budget horror-film. Door de typisch Japanse uitwerking is het een boeiend en sterk verhaal geworden, met voldoende plotwendingen per personage om je benieuwd naar de rest van dat specifieke personage te maken.
