Hesher
Na de dood van z'n vrouw is Paul Forney in een complete depressie geschoten. Hij kan niet veel meer dan apathisch op de bank hangen. Z'n zoontje, T.J., heeft het ook moeilijk met het verwerken van de dood van z'n moeder. Zijn lieftallige oma die bij hun woont zorgt voor hun beiden. Maar dan ontmoet T.J. Hesher. Een langharige jongen met tatoeages, die altijd doet waar hij zin in heeft. Hesher is vulgair, onbeschoft, oplaaiend, onberekenbaar en gewelddadig. Deze Hesher trekt zonder enige verklaring bij T.J. en Paul in. Ondertussen krijgt T.J. gevoelens voor de cassière Nicole.
Door het onvoorspelbare gedrag van Hesher zit de film vol met absurde momenten. Dit zorgt enerzijds voor heel veel verbazing bij de kijker, anderzijds ook voor veel hilariteit. Zo gooit Hesher al in de eerste kennismaking laconiek een granaat naar een politieauto. Een ander voorbeeld is als Hesher meteen nadat hij bij T.J. en Paul over de vloer is gekomen in de dichtstbijzijnde elektriciteitspaal klimt om illegaal het pornokanaal te kunnen kijken.
Hesher maakt het leven van T.J. niet gemakkelijker. Zo tekent hij een rukkend figuurtje op de auto van een pestkop, waar T.J. de schuld van krijgt. Maar hij geeft T.J. ook (niet altijd even goed doordacht) advies. Zoals wanneer hij T.J. betrapt op het begluren van Nicole en hem duidelijk maakt dat er niks mis is met z'n gevoelens voor haar aangezien ”human beings have been poking vagina for a hundred years, probably longer."
Maar onder al dat absurdisme gaat de film vooral over hoe je omgaat met je verdriet en je problemen. Geef je je eraan over en ga je in een hoekje lopen huilen of neem je het heft in eigen hand en maak je iets van je eigen leven. Symbolisch hiervoor is een verhaal dat Hesher vertelt aan de oma over een slang en de muis die, nadat hij de slang twee tikken had verkocht, niet opgegeten werd en de baas van het hok werd.
Zo is de film eigenlijk minder absurd dan hij in eerste instantie lijkt. Zo zullen de meeste mensen het feit dat de vader zich niet verzet als er een wildvreemde in z'n huis komt wonen belachelijk vinden, maar is uit het oogpunt van iemand, die duidelijk nergens meer om geeft en totaal geen fut meer heeft, goed te verklaren.
Joseph Gordon-Levitt heeft duidelijk heel veel lol in het spelen van het titelkarakter. Erg veel moeite kost het hem verder niet om het karakter geloofwaardig neer te zetten. De jonge Devin Brochu houdt zich met gemak staande tegenover z'n volwassen tegenspelers, Wilson, Gordon-Levitt en Portman. Rian Willson bewijst (net als in Super) meer in z'n mars te hebben dan komische rollen.
Je kan Natalie Portman natuurlijk wel een uilenbril opzetten, maar iedereen kan nog steeds zien dat het een pracht vrouw is en daarom niet overtuigend is in haar rol als loser. Het is toch niet geloofwaardig dat dit meisje niet meer uren kan krijgen in een supermarkt. Dat is meer een fout van de casting dan van Natalie, die het prima doet zoals altijd.
