Eternal Sonata
<\/center>
Dit brengt me bij de gameplay. De vrijheid in het spel is helaas niet erg groot. Je loopt vooral over kleine afgezette vaste paden die weinig ruimte geven tot ontdekking. Dit en de afwezigheid van side-quests zorgt er ook voor dat de game erg lineair is. De game heeft in vergelijking met de Xbox 360-versie een aantal extra’s. Zo zijn er extra karakters om mee te spelen, zijn er unieke cutscenes te zien en zijn er zelfs verschillende manieren om het spel te eindigen. Omdat de game relatief kort is, zo’n twintig uur, is de levensduur niet erg lang maar door de verschillende eindes heb je wel een reden om de game meerdere keren te spelen. Ik heb me in die twintig uur goed weten te vermaken, voornamelijk met de vele gevechten die je zult hebben. Net als in andere RPG’s zul je door middel van het strijden tegen vijanden je karakters kunnen upgraden. Je hebt een groep van maximaal zes karakters die allemaal hun eigen voor- en nadelen hebben. Van deze zes kun je er maximaal drie gebruiken tijdens de gevechten en dus is een goede combinatie erg belangrijk.
<\/center>
Door te vechten ontwikkelen deze karakters zich door nieuwe en sterkere aanvallen te leren. De gevechten zijn deels turn-based en deels actie. Op het moment dat je een gevecht aangaat krijgen jouw karakters en de vijanden om de beurt de kans om aan te vallen. Hiervoor krijg je vijf seconden waarin je kan doen en laten wat je wilt. De vier knoppen op de controller hebben hierin allemaal hun eigen functie. Met het vierkantje kun je items gebruiken, met het kruisje kun je een standaard aanval uitvoeren, met rondje kun je blocken tijdens vijandige aanvallen en met het driehoekje voer je speciale aanvallen uit. Er zijn twee verschillende speciale aanvallen: lichte en donkere. Lichte aanvallen kun je alleen gebruiken in de lichte delen op het slagveld terwijl donkere alleen geactiveerd kunnen worden in de schaduw. Bevind je je in een tunnel, dan zal er meer schaduw zijn dan in de zon. Al moet je daar weer oppassen dat de overwaaiende wolken geen roet in het eten gooien. Dit zorgt voor leuke dynamische gevechten waarbij het erg belangrijk is waar de personages en vijanden zich bevinden. Hebben je vijanden een zeer sterke donkere aanval, dan kun je beter in het licht blijven. Heeft een teamlid nodig wat extra health nodig, dan moet je de healer strategisch opstellen in het licht. Niet alleen zullen je karakters zich ontwikkelen, ook het team zal zich ontwikkelen. Zo kun je bijvoorbeeld in de lagere levels nog maar één speciale aanval voor elk karakter kiezen maar door te levelen vergroot dit aantal zich wat weer nieuwe strategieën met zich meebrengt. Door dit systeem blijven de gevechten door het hele spel leuk en uitdagend en is dit het sterkste punt van de game.
<\/center>