CD: Alexander McKenzie and The Underpaid - Ribcage versus
Onlangs gebruikte Lori McKenzie deze zinsnede ook in een interview. "Wat mij betreft heeft een liedje maar drie mooie akkoorden nodig. Met die muziek, in de stijl van Neil Young, ben ik opgegroeid.". De zin die ze ervoor uitsprak was "Het is muziek voor mensen die ook een hekel hebben aan overgeproduceerde nep-muziek in de stijl van Britney Spears." Dit is de muziek die McKenzie met haar band, onder de noemer Alexander McKenzie & The Underpaid, probeert te maken. Middels het verschenen debuutalbum Ribcage versus Unguided Missile trachten ze mooie, echte liedjes aan de luisteraar te slijten.
Vanaf de eerste klanken weet je inderdaad meteen dat een overmaat aan productie en het extreem gladstrijken of wegwerken van schoonheidsfoutjes achterwege is gelaten. Niet dat er meteen een lo-fi stempel opgedrukt kan worden, maar het geluid is wel eerlijk, ambachtelijk, een beetje rauw en gemeend. Dat ongepolijste karakter past prima bij de muziek die Lori en haar band overbrengen. De plaat gaat van start met blik in de ziel van een getormenteerd persoon en deze voyeuristische insteek komt nog enkele malen terug. Toch is het niet alleen pathos en hartzeer dat de klok slaat, maar transformeert de plaat ook meerdere malen tekstueel in een positiever gedachtegoed. Liefde, hoop en koffie bijvoorbeeld.
De Rotterdams/Canadese zangeres McKenzie heeft een prachtig doorleefde stem die bijgaande emoties perfect kunnen overdragen. Haar woorden sluimeren over een laagje folk, pop en eigenzinnige invloeden heen. De combinatie levert een sterk staaltje melancholische muziek op die onder andere refereert aan McKenzie's grote voorbeeld Ani DiFranco. Ribcage versus Unguided Missile is simpelweg een heerlijke plaat om in te verdrinken. Als het mee- of als het tegenzit, mooi en indrukwekkend is het altijd wel.
Label: Three Toed Sloth Records Datum: Januari 2009
Waardering:
