Hansel & Gretel: Witch Hunters
De hype van de sprookjesfilms lijkt nog lang niet voorbij. En dan het liefst nog in combinatie met vampieren, weerwolven of in dit geval heksen. Het klassieke sprooje van de gebroeders Grimm wordt volkomen omgebouwd tot een popcornfilm, maar is dit de moeite waard?
De film begint met het klassieke sprookje wat we allemaal kennen. De vader neemt Hansel en Gretel mee het bos in en laat ze daar alleen achter. Al snel vinden ze een huisje wat gemaakt is van snoep, en als kind kunnen ze het natuurlijk niet laten om daarvan af te blijven. Het is echter een truc van een heks. Hansel wordt vet gevoerd met snoep terwijl Gretel de oven moet stoken. Zoals bekend, laten de twee kinderen het hier niet bij zitten. Ze nemen echter wat grover wraak op de heks dan wij als kind hoorden. Na het slachten van deze eerste heks hebben ze de smaak te pakken gekregen en worden ze professionele, zeer ervaren heksenjagers.
Hiermee is de volledige inhoud van de film beschreven. Het is duidelijk dat het uitgangspunt van deze film met een flinke korrel zout moet worden genomen. Helaas omarmt ook hier niet de film het gegeven en neemt het zichzelf te serieus. Dit leidt tot een saai samenspel tussen de acteurs en weinig enerverende actiescènes. Titelpersonage Hansel, zonder overtuiging gespeeld door Jeremy Renner, heeft last van diabetes. Dit komt door het vele snoep eten als kind. Een grappig gegeven, maar er wordt serieus mee omgegaan alsof Hansel iets verschrikkelijks heeft meegemaakt. Het blijft maar een sprookje.
De film is geproduceerd door Will Ferrell en Adam McKay. Die twee hebben toch wat beters gemaakt in het verleden, zoals de klassieker Anchorman. Je zou verwachten dat de twee beter weten. Het feit dat de film ruim een jaar op de plank heeft gelegen moet genoeg zeggen. De studiebazen hoopten dat The Avengers en The Bourne Legacy het sterrendom brachten voor Renner, zodat de mensen vanzelf op de zalen afkwamen. Er is nog geprobeerd de inkomsten met 3D een extra boost te geven, om zo toch maar proberen uit de kosten te komen.
Is er dan niks positiefs te noemen? Zeker wel! Gemma Arterton ziet er weer verschrikkelijk mooi uit. Daarom wordt deze review opgevrolijkt met wat afbeeldingen van de pluspunten van deze film. Maar daar houdt het wel bij op. Onze eigen Famke Janssen speelt een rol in deze film, maar daarmee wordt dit prentje niet gered. Ze deed alleen mee om haar hypotheek af te lossen. Dat is te merken ook. Zelfs de meestal fenomenale Peter Stormare stelt zwaar teleur.
Toch nog iets positiefs te melden over deze film...
Met een korte speelduur van krap 80 minuten kan gezegd worden dat deze film de reis naar de bioscoop niet waard is. Misschien alleen stiekem om Arterton in 3D te zien dan...
