Een nieuwe bekentenis
Vorige week kwam ik met een behoorlijk onthullende column. Daarin bekende ik hoe ik naar vrouwen kijk en hoe ik vrouwen benader. Op zich zou ik zonder problemen nog een hele rij columns kunnen vullen met mijn seksuele bekentenissen en mijn stiekem fantasieën. Ik heb er totaal geen moeite mee om het complete spectrum van mijn seksuele afwijkingen publiek te maken. De zwartste en meest masochistische kamertjes van mijn geest durf ik hier bloot te geven.
Achteraf ontken ik tenslotte alles gewoon weer. Ík zeg dat alles fictie was en slechts tot doel had een discussie op te roepen. Wat dat betreft kun je als columnist heel wat onzin ongestraft het internet op pleuren.
Toch wil ik deze keer een stapje verder gaan. Met een nieuwe en vreselijke bekentenis. Het onmiskenbare bewijs van mijn afwijking zal ik gewoon publiekelijk meeleveren. Deze schande kan ik achteraf dus niet ontkennen of recht lullen. Deze keer ga ik met de spreekwoordelijke billen bloot en kies ik er bewust voor om de schande de rest van mijn leven mee te moeten dragen. Een schande die iedere andere bekentenis doet verbleken tot een lichte mentale afwijking.
Nou. Daar komt hij dan. Het hoge woord moet er maar eens uit. Laat het afgrijzen maar komen.
Ik speel de ukulele!
Jawel. Ik heb het over de enige echte ukulele. Niet over een gitaar. Zelfs geen klein gitaartje. Het gaat om dat kleine, viersnarige instrumentje, dat zijn oorsprong in Hawaii heeft en meestal wordt geassocieerd met Hoela muziek, oubollige jaren-20-Jazz of workshops in bejaardenhuizen. Gitaristen trekken meestal meteen de associatie met de Jostiband. Als ik mijn ukulele uit zijn koffer haal, krijg ik overwegend lacherige en neerbuigende blikken, of ik zie vrouwen met een meelijwekkende blik de zakdoekjes tevoorschijn rukken om de verwachte kwijl van mijn mondhoeken te vegen. Kinderen willen de ukulele uit mijn handen rukken, omdat dat zij met dat speelgoedgitaartje willen spelen en ze het belachelijk vinden dat zo'n volwassen kerel er de show mee wil stelen.
In muziekwinkels kom je de ukuleles op twee mogelijke plaatsen tegen. Vlakbij de ingang, waar je struikelt over de tamboerijnen en andere goedkope shit in de koopjesbakken. Of ze hebben er achter de toonbank nog een paar liggen. Als in een kroeg, waar ze stiekem ook nog een illegale loterij draaien, waarvan de lootjes op fluistertoon en aan de zijkant van de bar worden verkocht. Alsof een gerenommeerde instrumentenhandelaar zich schaamt dat hij die onzin ook nog in huis heeft.
Onlangs stond ik in een muziekwinkel, waar een jonge knul met zijn vriendinnetje kleine schaalmodellen van gitaren stond te bewonderen. Even daarvoor had hij nog geprobeerd indruk op haar te maken door zijn waarschijnlijk enige ACDC loopje op gitaar te laten horen. Op dat moment deed hij verwoede pogingen om zijn enorme kennis aangaande gitaren tentoon te spreiden aan de hand van die schaalmodellen.
Zijn laatste opmerking: 'Daar kunnen ze je beter mee zien dan met een ukulele in je hand.'
En dat terwijl mijn ukulele waarschijnlijk duurder is dan de beste gitaar die deze klojo ooit in zijn handen heeft gehad!
Nu kan ik van een aantal zaken in ieder geval niet worden beschuldigd. Een ukulele kan nooit of te nimmer als fallussymbool worden gebruikt. Het is absoluut geen babe-magnet. Je wordt net iets te vaak uitgelachen om er zelfvertrouwen uit te putten. Je wordt in geen enkele band of jamsessie gevraagd, dus een sociaal leven bouw je er ook niet echt mee op.
De motivatie is zelfs voor mezelf dus een volkomen raadsel. Tegelijkertijd kan ik er niet meer mee stoppen. Ik zal dus met deze schande moeten leven en dan kan ik er maar beter meteen voor uit komen ook. Het is een verslaving die mijn leven bepaalt. En erkenning is tenslotte de eerste stap op weg naar genezing. Ik hoop dat ik langs deze weg lotgenoten kan vinden, die me willen helpen om weer een echte muzikant te worden. Tweeëentwintig jaar heb ik gitaar gespeeld, maar op dit moment kan ik op eigen kracht niet meer terug.
Er moeten toch meer muzikanten zijn die voor dit probleem hebben gestaan en nu weer een normaal leven leiden?
Help me!
Zoals beloofd het bewijsmateriaal:
