CD: 50 Cent - Before I Self Destruct
Eerder dit jaar verscheen al een tweetal prima singles die voor Before I Self Destruct bedoeld waren. De nummers brachten echter geen commercieel succes en zijn op het uiteindelijke album niet te vinden. Ook bij 50's vorige plaat Curtis vond er een soortgelijk scenario plaats. Ten tijde van het verschijnen van het album circuleerden al vier videoclips, waarvan de laatste ('Ayo Technology' met Justin Timberlake) pas in staat bleek het album naar 50's zin te lanceren. Het is kenmerkend voor zijn werkwijze, want wat doe je als je geplande hitsingle geen hitsingle blijkt te zijn? Gewoon rustig een nieuwe potentiële hitsingle uitbrengen, aldus 50. Ondanks zijn beloftes is de single van het huidige album, 'Baby By Me' met r&b-zanger Ne-Yo, wéér een wanhopige knieval naar de commercialiteit. Het nummer is afgrijselijk slecht en gezien het geringe succes lijkt ook het grote publiek dat te vinden. Op Before I Self Destruct staat nog een aantal slappe pogingen tot hits, maar het overgrote deel van de nummers is wat 50 Cent gezegd heeft wat ze zouden zijn: grimmig, agressief en gewelddadig.
En dat is maar goed ook, want dat is eigenlijk waar 50 Cent het beste in is. Hij kwam de muziekwereld binnen als een voormalig drugsdealer zonder van plan te zijn zich anders te gaan gedragen. Een aantal tientallen miljoenen op de bankrekening later is het natuurlijk wat ongeloofwaardig om je vijanden herhaaldelijk met de dood te bedreigen, maar voor de kwaliteit van de muziek maakt dit weinig uit. 50 heeft op de plaat nog steeds dezelfde agressiviteit in zijn stem en gecombineerd met sterke beats blijkt dit nog altijd een prima formule te zijn. Vooral de eerste helft van Before I Self Destruct is bij vlagen schaamteloos opruiend en geweldsverheerlijkend. Zo maakt 50 Cent in de sterke opener 'The Invitation' al duidelijk dat hij er geen punt van maakt om je wat kogels als ontbijt te serveren. Na onder meer de oude ghettoverhalen in het heerlijk soulvolle 'Then Days Went By' en herhaaldelijke beledigingen aan het adres van collega-artiesten Jay-Z, Young Buck en The Game ('So Disrespectful') komt 50's agressiviteit tot een climax in 'Crime Wave'. Op de ongelooflijk harde beat van het onbekende producersteam Team Demo geeft hij de luisteraar en passant een welgemeend advies mee: "I'm not tellin' you to shoot somebody.. but if somebody try to shoot you.. Shoot 'em, don't waste time! Lil' Nigga, just do it!" Voer voor de met vinger wijzende moraalridders, maar tevens uitstekend vermaak.
Halverwege zakt het album met een aantal opeenvolgende missers echter behoorlijk in. Zo is 'Get It Hot' een matige herhalingsoefening van 50's eerdere single 'I Get Money' en 'Gangsta's Delight' een moderne, maar overbodige versie van Sugarhill Gangs-klassieker 'Rapper's Delight'. Wanneer ook de eerder genoemde single 'Baby By Me' volgt, is de opgebouwde balans van het album ver te zoeken. Na een aantal semi-romantische nummers keert 50 opeens terug naar het agressieve thema met 'Ok, You're Right' om vervolgens af te sluiten met het slappe bonusnummer 'Could've Been You' (met R.Kelly). Ondanks deze missers is Before I Self Destruct toch een aangename verrassing. 50 Cent doet bij vlagen eindelijk weer eens waar hij goed in is: op een laconieke manier over geweld en het straatleven rappen op sterke beats.
Label: Shady/Aftermath/Interscope Records Releasedatum: November 2009
Waardering:
