Westerborkpad - In het spoor van de Jodenvervolging
30. Etappe 27: Wijster - Beilen
Na een welverdiende pauze ging ik, voorzien van vers en ijskoud water, op weg richting Beilen. Nog een kleine 7 km te gaan, en met nog maar twee etappes te gaan voelt het haast 'raar' om hier te lopen. Ik ben ooit begonnen met wandelen om mijn dochter in te laten zien dat wandelen gezond en geldbesparend is. Nu loop ik hier, om de oorlogsslachtoffers te herdenken. Niet alleen de Joden die massaal werden vermoord, maar ook de slachtoffers die vielen bij bombardementen, de soldaten die gedwongen werden om aan het front te vechten en daar de dood vonden, kortom alle slachtoffers die tijdens de oorlog vielen. Aan de mensen die het wel overleefden, maar hun familie verloren.
Ik loop Wijster uit (Foto 1) en al snel ben ik weer bij de spoorweg, die zo onlosmakelijk met het Westerborkpad is verbonden (Foto 2). Er reed een trein voorbij en weer golft er een vlaag van dankbaarheid door me heen. Dankbaar dat ik hier mag lopen, in vrijheid, dankbaar dat ik een stukje geschiedenis in beeld heb kunnen brengen en door kan geven aan de volgende generatie. Dankbaar dat ik straks gewoon naar huis kan (Foto 3). Halverwege de etappe buigen we van de spoorlijn af en gaan we dwars door het boerenland richting Beilen (Foto 4 en 5).
Onderweg richting het eindpunt was ik in de NS-app aan het kijken welke voorzieningen station Beilen allemaal had, en dat was niet veel volgens de app. Een blik op Google Maps leerde me dat ik een stuk verder het dorp in moest om iets te eten en drinken te kunnen halen. Over de brug heen, die me dit keer wonderwel weinig deed, liep ik verder richting het station. (Foto 6). Pal nadat ik op het industrieterrein de fabriek van FrieslandCampina was gepasseerd kwam ik bij het station aan. (Foto 7 en 8). In tegenstelling tot wat de NS-app mij vertelde was er wel degelijk een winkeltje naast het station, waar ze zowaar ook nog wat warms te eten hadden. Nadat ik een B&B (Bier & Bal) had gescoord en had geconsumeerd (Foto 9), liep ik verder naar het perron.
Daar hing een plaquette, 'ter nagedachtenis aan den gevallene Hendrik Bel.' Hij werd in de nacht van 9 op 10 Juni 1944 van zijn bed werd gelicht, om daarna naar Duitsland vervoerd te worden, vanwaar hij niet terugkeerde. De originele, bronzen, plaquette werd in 2007 gestolen en in 2008 door een hardstenen plaat vervangen. (Foto 10). Peinzend en behoorlijk vermoeid stap ik in de trein naar huis, op dat moment nog niet vermoedend dat ik die nacht niet thuis zou slapen, maar bij een goede vriend in Amsterdam.
Westerborkpad - Etappe 27 (1) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (2) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (3) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (4) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (5) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (6) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (7) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (8) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (9) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 27 (10) (Foto: FOK!)
