Ghost Rider: Spirit of Vengeance
Nicolas Cage mocht in het jaar 2007 al eens in de huid kruipen van waaghals Johnny Blaze, later bekend als de Ghost Rider. Hij verkocht zijn ziel aan de duivel om zijn vader tevergeefs te redden. Na een aantal smerige klusjes wil de duivel de ziel teruggeven, maar Johnny accepeert dit niet en gaat verder als de Ghost Rider om duivel te stoppen.
Het tweede deel Ghost Rider: Spirit of Vengeance begint met volop actie: een afgelegen klooster, een vluchtende moeder en zoon, een onbekende man op een motor en een onbekende groep achtervolgers. De toon is gezet, al wordt deze gelijk weer gestopt als Nicolas Cage het principe van de Ghost Rider gaat uitleggen aan de hand van een animatie. Handig voor degene die deel één nog niet gezien heeft of vergeten is, maar voor de rest een langdradig stukje.
Het verhaal begint, de beginscène wordt langzamerhand duidelijk en alle onbekende karakters krijgen een naam. Johnny Blaze wordt gevraagd om een jongetje te redden van een groep slechteriken (in opdracht van de duivel) en naar een mysterieuze sekte te brengen. Dit gaat niet zonder slag of stoot, maar het lukt uiteindelijk wel. Ter compensatie raakt Johnny Blaze zijn krachten kwijt, iets wat hij in deze film wel wil. Uiteraard is de mysterieuze sekte niet te vertrouwen, maar de slechteriken zijn er al met het jongetje vandoor voordat iemand iets in de gaten heeft.
Niemand had het eigenlijk verwacht, een tweede deel. Toch waagde Mark Neveldine en Brian Taylor (bekend van Crank, 2006) zich aan dit project. En niet eens slecht. Het verhaal botst met de eerste film. Losse eindjes worden gewoon genegeerd en de controle over de Ghost Rider is weg. Het verhaal is vaag en springt alle kanten op, dat maakt de film erg ongeloofwaardig. Maar de luchtigheid en de humor maken de film toch kijkbaar. In vergelijking met het eerste deel is deze film vele malen beter omdat het minder serieus is neergezet. Waar deel één nog een ruime onvoldoende krijgt, is deze film een voldoende waard.
