Film: Des hommes et des dieux
Een dorp in Algerije, halfweg de jaren 1990. Acht Franse monniken wonen in een klooster en leven in harmonie met de islamitische dorpsbewoners: ze behandelen de zieken, helpen met werkzaamheden en wonen (religieuze) festiviteiten bij. De gemeenschap komt echter onder grote druk te staan wanneer een aantal voor de broeders werkende Kroaten wordt vermoord door een fundamentalistische groep moslims. De kloosterlingen krijgen bescherming aangeboden maar weigeren. Als ze op een gegeven moment een gewonde terrorist behandelen, beginnen ook de autoriteiten zich te bemoeien met de aanwezigheid van de cenobieten. De druk wordt almaar groter en de dreiging steeds voelbaarder. De keuze tussen blijven of weggaan is voor alle mannen een persoonlijk en duivels dilemma.
Het losjes op ware gebeurtenissen gebaseerde drama Des Hommes et des Dieux (“van mannen en Goden”) is in thuisland Frankrijk zowel artistiek als commercieel een succes. De documentair aandoende rolprent stond vier weken op nummer één in de lijst van best bezochte films en in de eerste vijf weken zagen ruim twee miljoen Fransen de productie. Tevens is deze sereen vertelde en met talloze hymnen gelardeerde film de Franse inzending voor de Oscars. Ook won de spannende vertelling de Grand Prix op het filmfestival van Cannes.
De complimenten aan het adres van regisseur en medescenarist Xavier Beauvois en de zijnen zijn zeer verdiend: op de film is amper iets aan te merken. Zo is het intrigerende verhaal gelijktijdig verontrustend en vervuld met berusting. Ondanks hun particuliere ideeën over hoe te reageren op het naderende onheil hebben de mannen namelijk vertrouwen in elkaar en, natuurlijk, in God. Deze overtuiging wordt echter wel danig op de proef gesteld en het is voor prior Christian (Lambert Wilson) geen sinecure een uitweg uit de impasse te vinden. Broeder Christophe (Olivier Rabourdin) komt zelfs in een geestelijke crisis terecht. Eentje die zelfs de meest overtuigde atheïst niet onberoerd zal laten. Naast broeders Christian en Christophe blijven vooral broeder Amédée (Jacques Herlin) en arts Luc (Michael Lonsdale) bij. De laatste omdat hij als dokter de schakel is tussen de terroristen en de broeders, Amédée omdat hij aanstekelijk vrolijke en lieve pretoogjes heeft.
Het door de hele cast sterk geacteerde Des hommes et des dieux grossiert in indrukwekkende scènes. Behalve af en toe een fraai vergezicht is er bijvoorbeeld het moment dat broeder Christian koelbloedig een terrorist de deur wijst. De allermooiste, minutenlange scène is ongetwijfeld degene waarin de broeders zwijgend wijn drinken en eten. Er klinkt klassieke muziek en ze kijken elkaar aan dat het goed is. Ogen worden vochtig. De hoopgevende volharding die de monniken doorheen de film tonen, zal bij eenieder respect afdwingen.
