CD: Iron Maiden - The Final Frontier
Iron Maiden is een onvermijdelijke band in het metalgenre. Weinig fanatici ontbreekt één of meerdere albums uit het imposante oeuvre van deze inmiddels legendarische Britse band. Na mindere tijden in de jaren negentig, kwam in 1999 met de terugkeer van zanger Bruce Dickinson en gitarist Adrian Smith het oude elan weer wat terug. Dertig jaar na het verschijnen van het gelijknamige debuutalbum, ligt inmiddels al weer het vijftiende studioalbum, The Final Frontier, in de winkels.
Ten opzichte van het vorige album 'A matter of life and death' (2006) is deze nieuwe cd weer een herkenbare Maiden-plaat, minder geexperimenteer met progressive en meer de vertrouwde sound. Ja, er zijn zelfs momenten die je doen denken aan platen als 'Seventh Son Of A Seventh Son' (1988) en 'Somewhere In Time' (1986). Het nummer 'The Alchemist' komt qua snelheid en venijn zelfs een beetje in de buurt van vroege jaren '80 songs als 'Aces High' en 'The Trooper'.
De cd begint met 'Satellite 15...The Final Frontier', dat is opgebouwd uit twee verschillende stukken. Het eerste is een veel te lang en eigenlijk nietszeggend intro, waarover ook zang komt. Na vierenhalve minuut wordt het tweede stuk boeiender. Eigenlijk is het gewoon een losstaand nummer met meer tempo. De cd komt pas echt tot leven met de tweede track, 'El Dorado', tevens de eerste single van het album. Het is een heerlijk up-tempo nummer met lekkere afwisseling en wellicht samen met het eerder genoemde 'The Alchemist' het beste nummer van deze schijf. De derde track 'Mother Of Mercy', welke voornamelijk drijft op een vertrouwd basloopje van Steve Harris, klinkt ook behoorlijk, maar ten opzichte van zijn voorganger minder verrassend. Erg standaard wordt het zelfs met 'Coming Home', een weinig enerverende ballad.
De laatste drie kwartier van het album worden gevuld met lange epische songs die, voor wat de composities betreft, pieken en dalen kennen. 'Isle of Avalon' en 'Starblind' hebben herkenbare intro's, zeg maar 'goed eigenplagiaat', maar klinken in ieder geval lekker. Uiteindelijk zijn beide nummers iets te langdradig, omdat er te weinig variatie in ze zit. 'The Talisman' begint met een soort Middeleeuwse voordracht en dreigt in hetzelfde lot te verzeilen als het nummer ervoor, maar gaandeweg wordt het beter en vooral sneller. Drummer Nicko McBrain gaat helemaal los en Bruce perst er weer zijn befaamde hoge noot uit. 'The Man Who Would Be King' begint ook met een soort voordracht uit Shakespeare, maar blijkt de beste van alle epsiche tracks. Na de voordracht, heeft het meteen een lekker tempo, maar de song wordt vooral gekenmerkt door een prima afwisseling van leuke riffs in de lijn van een nummer als 'The Loneliness Of The long Distance Runner'.
De afsluiter begint als een exacte kopie van 'The Talisman' alleen met, zoals de titel, 'When The Wild Wind Blows' aangeeft, het geluid van wind eronder gemonteerd. Het nummer benadert verder het niveau en zeker de snelheid van zijn voorbeeld niet, en daarmee sluit het album helaas niet al te boeiend af.
'The Final Frontier' is uiteindelijk een verdienstelijke schijf geworden voor heren die al zo lang muziek maken. Hij luistert lekker weg, maar had alleen wel korter gemogen. In totaliteit, zeker de moeite waard en uiteindelijk een prima aanvulling op de uitgebreide discografie van Iron Maiden.
Tracklisting:
1) Satellite 15...The Final Frontier 8:41
2) El Dorado 6:48
3) Mother of Mercy 5:20
4) Coming Home 5:52
5) The Alchemist 4:29
6) Isle of Avalon 9:06
7) Starblind 7:48
8) The Talisman 9:03
9) The Man Who Would Be King 8:28
10) When The Wild Wind Blows 10:59
Links
The Official Iron Maiden Website
Iron Maiden @ MySpace
Het FOK!-Muziekforum
