Fuel

Met negentien gebieden, 72 races en 190 challenges is Fuel een game die spelers lang bezig zal houden. Bovendien kent elk gebied verschillende collectables voor de verzamelaars onder ons. Tussen de races door maakte ik geregeld een ritje in mijn buggy om gewoon eens even rond te kunnen scheuren zonder doel. Ik besloot om eens te kijken hoe lang het duurde om de map horizontaal door te rijden. Twee uur en drieëntwintig minuten later was mijn oversteek klaar. Zo groot is Fuel. Ruim 160.000 kilometer aan wegen om op te rijden. Gelukkig hoef je niet continu heen en weer te rijden. Elk gebied bevat verschillende helikopters en een basiskamp om met een druk op de knop naartoe te gaan.

<\/center>
Grafisch staat Fuel prima zijn mannetje. De immens grote gebieden zijn goed gevuld en gevarieerd. Het ene gebied neemt je mee naar zanderige duinen, terwijl het andere gebied je weer meeneemt naar een nog van een bosbrand nasmeulend hoopje bomen. De dag en nacht-cyclus in Fuel zorgt bovendien voor prachtige lichteffecten. De zon tegemoet rijden is zeker een aanrader. In een game die zo groot is als Fuel, is pop-up bijna niet te voorkomen. Ook Fuel heeft hier dus last van. Hier en daar springt een boompje tevoorschijn, en grote open grasvlaktes zien er in de verte vrij kaal uit. De game draait verder erg soepel en de pop-up is een te verwaarlozen mankement.

Waar de game toch echt een onvoldoende in scoort, is het geluid. Elk voertuig kent maar één geluid voor elke ondergrond waarop deze een slip maakt. Dit resulteert in het continu horen van hetzelfde geluid wanneer je door een bocht rijdt. Slip je iets langer, dan wordt het middenstuk van de slip herhaald tot je klaar ben met slippen. Soms merkte ik op dat het geluid zelfs nog even doorging nadat ik overduidelijk niet meer aan het slippen was. Bovendien klinken de voertuigen grotendeels als grasmaaiers met een poliep op de motor. Ook kent de game maar één geluid voor het betreden van water. Continu dezelfde plons horen, hoe je ook het water betreedt, is ronduit belachelijk. De rock-achtige muziek die op de achtergrond speelt heeft na een half uur ook zijn glans verloren. Na een poosje begon ik zelfs mijn eigen muziek te maken.

Dan nu het tweede en daarmee het laatste, storende minpunt. Fuel laat je vrij racen door de gigantische omgevingen zonder laadtijden. Wel zijn er laadtijden om naar een ander kamp of landplaats te reizen, laadtijden om vanaf je basiskamp vrij te kunnen reizen, laadtijden voor het starten van een race of challenge, laadtijden na een race en challenges en ga zo maar door. Het duurt zelfs even om je auto te resetten wanneer je ergens klem komt te zitten. Tijdens de laadtijden krijg je wel mooi statistieken te zien over hoeveel je al gereden hebt en dergelijke, maar verder kijk je continu tegen hetzelfde laadscherm aan met hetzelfde muziekje. Dit haalt het tempo toch aardig weg uit zo\\\'n snelle en rauwe game als Fuel.

De singleplayer van Fuel houdt spelers zeker zo\\\'n 20 uurtjes bezig, mits tussendoor ook genoten wordt van de vrijheid die de game biedt. De game kent helaas geen splitscreen optie om offline de multiplayer in te duiken. Gelukkig is er wel een online multiplayer. Tot zestien spelers kunnen deelnemen aan bestaande races. De kracht van Fuel zit hem hier echter in het zelf creëren van races. Het is namelijk mogelijk om zelf checkpoints te plaatsen. Zo zijn de mogelijkheden eindeloos en kun je met Fuel eigenlijk altijd door blijven racen. Bovendien is het met andere spelers een stuk spannender, omdat de CPU\\\'s vaak toch hetzelfde reageren op bepaalde situaties.