X-Men Origins: Wolverine

Geregeld kun je ook gebruik maken van de omgeving om je tegenstanders van kant te maken. Een korte opsomming: je kunt je tegenstanders aan bomen rijgen, ophangen aan vorkheftrucks, elektrocuteren door ze in één of andere unit aan de muur te smijten met hun hoofd, je kunt tegenstanders van bruggen of gebouwen af gooien, en ze doorklieven met allerhande spijltjes die zo nu en dan uit de muur steken. Inderdaad, dergelijke variatie is helemaal niet verkeerd en wordt op een gegeven moment zelfs een doel op zichzelf. Je kunt ervoor kiezen om voortdurend de volledige ruimte te decoreren met soldaten. De gemiddelde binnenhuisarchitect zou trots op je kunnen zijn!

<\/center>
Naast normale aanvallen zijn er nog een soort special-moves, genaamd fury attacks. Deze aanvallen zijn zeer eenvoudig te bedienen en kun je uitvoeren zodra je rage-meter gevuld is. De rage-meter vult zich tijdens de gevechten. Hoe meer tegenstanders je raakt, hoe meer de meter zich vult. Een fury attack uit zich door bijvoorbeeld een claw tornado of een claw drill. De claw tornado laat Wolverine ronddraaien als een bezetene om daarmee snel en veel schade aan te richten bij je tegenstanders. Met claw drill springt Wolverine naar voren om zich een weg te boren door één of meerdere ongelukkige slachtoffers.

Naast standaard soldaten, ninja\\\'s en ander gespuis heb je ook grotere tegenstanders door de game heen te verwerken. Om de zoveel tijd krijg je in X-Men Origins: Wolverine fikse bossfights om je oren, waar ik verder niets over verklap. Tussen de bossfights door is er ook nog het een en ander aan groffer geschut dat je een kopje kleiner wilt maken. Geregeld komen er figuren aan die net even groter zijn dan jijzelf: bijvoorbeeld Leviathans en Wendigo\\\'s. Jammer is wel dat je ze vrij gemakkelijk kunt verslaan als je eenmaal het trucje door hebt. Een combinatie van ontwijken, lungen en aanvallen doet het over het algemeen erg goed.

X-Men Origins: Wolverine omvat niet alleen het slagersvak. Ook zitten in het spel verschillende puzzels en RPG-elementen verwerkt. Door gebruik te maken van de elementen in de omgeving dien je het hele spel door puzzels op te lossen. Deze variëren van het openen van een deur via een draaiknop die je bedient door als een bezetene een knop in te drukken, tot het tegen muren aan klauteren, van touw naar touw springen en door de nodige standbeelden verplaatsen de weg vrij te maken om op een hoger niveau te springen.

<\/center>
Daarnaast bevat de game een vrij oppervlakkig levelsysteem. Door tegenstanders te vermoorden ontvang je XP. Bij voldoende XP ga je naar een volgend level en verdien je skillpoints. Deze skillpoints kun je gebruiken om bepaalde elementen te verbeteren, zoals bijvoorbeeld slagkracht en de duur van fury attacks. Makkelijk skillpoints verdienen kan overigens door dog tags te verzamelen van lijken die verspreid liggen door het spel. Het lastige daarvan is dat deze kadavers niet altijd even makkelijk te zien zijn. Het scheelt dat dit probleem op te lossen is door je feral senses in te schakelen. Feral senses helpen je voornamelijk om de weg te vinden en om handige voorwerpen, die je bijvoorbeeld kunt gebruiken om tegenstanders aan te rijgen, op te merken. Zoals dus ook de lijken om dog tags van te verzamelen. Naast het levelsysteem zijn er zogenaamde mutagens te verzamelen. Mutagens versterken Wolverine op bepaalde punten en zijn overal in het spel verspreid. Mutagens geven je bijvoorbeeld meer XP bij het vermoorden van een tegenstander of vullen je rage-meter sneller aan. In de game zijn Wolverine actionfigures te verzamelen. Door deze actionfigures te verzamelen speel je bonus levels vrij waarmee je nieuwe outfits voor Wolverine kunt winnen. Hierbij moet je denken aan dat strakke gele latex pakje van hem.

<\/center>
Wat ook erg goed uitgewerkt is, is de voice acting in de cutscenes en overige filmpjes. Beeld en geluid zijn volledig synchroon, je ziet de verschillende personages praten alsof er geen animatie aan te pas gekomen is. X-Men Origins: Wolverine is een mooie game geworden. De cinematics tussen de levels pakken erg goed uit en zien er mooi uit. Ook de omgeving ziet er netjes afgewerkt uit. Helaas geldt dat niet voor alle elementen in de game. De hoeveelheid ‘invisible walls’ is niet te tellen, waardoor je in veel gevallen teleurgesteld wordt doordat je niet op die vorkheftruck kunt springen. Ook komt het geregeld voor dat je tijdens het traplopen Wolverine ziet zweven.

De levels worden geregeld afgewisseld doordat de game zich niet in chronologische volgorde afspeelt. Hierdoor blijft de game leuk om naar te kijken en gaat de omgeving absoluut niet vervelen. Puntje van kritiek is, tot slot, het uiterlijk van Wolverine. In de cutscenes en tijdens het spelen van de game heeft Wolverine het hoofd van Hugh Jackman, maar niet altijd! In enkele animaties lijkt hij er in de verste verte niet op. Dit komt zeer waarschijnlijk doordat de game al ontwikkeld werd voordat de acteur bekend was. Geen halszaak, maar valt wel op.