X-Men Origins: Wolverine

Misan
X-Men Origins: Wolverine begint met beelden die praktisch door kunnen gaan voor daadwerkelijk filmbeelden. Acteurs Hugh Jackman en Liev Schreiber herken je ogenblikkelijk. De intro geeft kort en bondig weer met wie we te maken hebben en kaat meteen zien dat het niet de standaard filmgame betreft voor alle leeftijden. Tijdens de intro-cinematics worden soldaten onthoofd, opengereten en gespietst en het bloed vloeit rijkelijk. Ook na volledig tegen de vlakte geschoten te zijn, staat Wolverine op om de verantwoordelijke soldaat aan stukken te scheuren. De toon is gezet.

Iedereen die de demo inmiddels gespeeld heeft kent het begin van de game, dit is namelijk exact hetzelfde. Terwijl je jouw eerste stappen zet in een jungle merk je meteen dat het geweld van de intro-cinematics ook in de game zelf verweven zit. Voortdurend word je door één of meerdere onverlaten aangevallen en slacht je de jungle door. Binnen vijf minuten rollen de koppen door het beeld en wordt het nodige bloed vergoten. Zeker in het begin wist X-Men Origins: Wolverine te verbazen: de game heeft een hoog hack ’n slash gehalte en filmische beelden wisselen de standaard gameplay af.

<\/center>
Voortdurend staan groepen tegenstanders je in de weg. Enige mogelijkheid is om dit schorem zo gruwelijk en efficiënt mogelijk uit te schakelen. Voor Wolverine is dit geen probleem gezien zijn aangemeten klauwen. Zonder een enkel probleem onthoofd je soldaten of scheur je de armen van de slachtoffers af waarna ze nog enkele momenten creperen op de grond. Het is duidelijk dat ontwikkelaar Raven Software geen standaard filmgame voor ogen heeft gehad en dat ze een volwassen publiek aan wilden spreken. Hoe meer tegenstanders tegelijk, hoe meer Wolverine in zijn element is lijkt het wel. Zonder enige aarzeling springt Logan van slachtoffer naar slachtoffer totdat niemand behalve hijzelf nog overeind staat op het slachtveld.

Tijdens de gevechten en voornamelijk als je de langst staande een kopje kleiner maakt krijg je in slowmotion te zien hoe het slachtoffer van het leven beroofd wordt. Zeker in het begin is het erg leuk om dit schouwspel te aanschouwen: de ene soldaat wordt nog gruwelijker afgemaakt dan de andere, maar na enige tijd spelen is het slachten niet interessant meer en gaat het in sommige gevallen zelfs vervelen. Dit merk je voornamelijk doordat de gevechten zelf vrij eentonig worden. Door naar alle tegenstanders toe te springen middels de Lunge-move kom je namelijk al een heel eind en soms ontkom je ook niet aan het geregeld gebruiken van deze move. Aan de andere kant heeft X-Men Origins: Wolverine weer veel verschillende moves die je tijdens de gevechten uit kunt oefenen.

<\/center>