Need for Speed: Undercover
In NFS: Undercover kruip je in de huid van een agent in Tri-City. De bedoeling is dat je infiltreert in criminele bendes van straatracers en autodieven. Om in deze wereld geaccepteerd te worden moet je jezelf bewijzen door te laten zien wat je kunt op de weg, maar om argwaan tegen te gaan moet je ook laten zien dat je tegen de politie en overheid bent. Een flinterdun verhaal, met een lichte aanpassing ten opzichte van voorgaande edities, is inmiddels een standaard gebruik in de serie lijkt wel. Echter wordt wel alles in de game opgehangen aan dit verhaal en loopt het dan ook als een rode draad door het spel heen. Het spel, en daarmee het verhaal, wordt gestart alsof je naar een film kijkt: gerenderde beelden en gefilmde beelden wisselen elkaar af. Door een effect over de filmbeelden sluiten de gerenderde en gefilmde beelden naadloos op elkaar aan. De Need for Speed serie moet het niet hebben van originaliteit, maar gamers die de serie kennen weten dit eigenlijk wel van tevoren. Ook als je de serie nooit gespeeld hebt is het eigenlijk alsnog geen nieuw verhaal, aangezien menig film of andere race-serie eenzelfde soort plot bevat.
Je begint de game, standaard, in een alledaagse auto. De Nissan 260SX werd mij toegewezen. Prima, scheuren met die bak. De eerste races zijn wat vreemd om te zien, aangezien je met de alledaagse auto zonder enige poespas aan de binnen- of buitenkant, tegen alleen maar gepimpte auto’s racet. Het lijkt er sterk op dat de auto’s van tegenstanders slechts visueel gepimpt zijn, aangezien je zonder enige moeite wegrijdt van de rest. Dan heb ik het over tientallen secondes voorsprong per gereden ronde. Redelijk absurd als je het mij vraagt. Een lage instap kan ik me goed voorstellen vanuit ontwikkelaar EA Black Box, maar had dan in elk geval nagedacht over hoe de auto’s van tegenstanders eruit zien als je ze dermate zoek kunt rijden. Wat verder opvalt in het begin van de game is dat het wel autoloze zondag lijkt en dat een enkeling langs de verkeersregelaars gekomen is en wel rond rijdt in Tri-City. Eigenlijk is het een spookstad, zo weinig leven straalt de stad uit: nauwelijks auto’s op de weg, geen mensen op straat, geen vogel in de lucht. Bijna bizar te noemen.
Zonder meer storend was overigens dat in de eerste races framedrops meer regel dan uitzondering waren. Framedrops, het haperen van het beeld, komen voornamelijk voor in het begin van de game en over het algemeen als het druk is qua auto’s van tegenstanders of als er veel objecten in beeld staan – veel bomen, een brug en een complex kruispunt zijn wat dat betreft de toverwoorden. Ook grote witte of zwarte vlakken zonder texture heb ik meerdere malen voorbij zien flitsen. Je zou je bijna gaan afvragen of de NFS: Undercover überhaupt getest is op de PlayStation 3 of dat de game gewoon uitgebracht is ondanks dat deze bugs bekend zijn. Op zich is er niets mis met de graphics, maar dergelijke fouten als framedrops mogen gewoon niet voorkomen op een console waarvan de hardware vast staat. Naarmate de game vordert komen de framedrops en missende textures weliswaar minder voor, maar als de game weer even te druk wordt komt het weer net zo hard terug. Ook na het starten van een geheel nieuwe career bleven de framedrops aanwezig en meerdere bezitters van de game op de PlayStation 3 hebben hier last van. Op een PC kan het nog aan een afwijkende configuratie liggen, maar dat is bij de PlayStation 3 dus niet het geval. Of deze fouten op grafisch gebied ook voorkomen op de andere platforms is ons niet bekend.
