Bangai-O Spirits

Misan
Bangai-O Spirits, een relatief onbekende puzzel-shooter voor de Nintendo DS, is de opvolger van Bangai-O voor de Nintendo 64, misschien wel nog minder bekend bij het grote publiek, maar met dezelfde strekking als de DS-game. Bangai-O had een vrij simpele storyline, Bangai-O Spirits heeft een nog kortere storyline. In Bangai-O Spirits speel je met een robot. Jij bent de piloot en moet de wereld beschermen tegen criminelen die ongetwijfeld niets dan slechts in de zin hebben (ok, dit laatste heb ik er voor mezelf bij verzonnen omdat het verhaal erg kort is en ik het op deze manier nog enigszins inhoud kan geven). Je speelt als nieuwe piloot Ruri (vrouw) of Masato (man) en je neemt plaats in de robot, waarna het avontuur van start gaat.


Het verhaal is bijzonder kort. Ik kan weinig games noemen die een korter verhaal kennen dan Bangai-O Spirits. Misschien dat Pong een korter verhaal kent. Ik had ooit wel eens Bangai-O voorbij zien komen en hier en daar ook het één en ander over Bangai-O Spirits. Meer kende ik niet van de game. Een aantal filmpjes die ik op het net vond bracht me in de stemming; een redelijk hysterische moet ik eerlijk zeggen. Vol goede moed ging ik aan de slag en aangezien mannen over het algemeen geen verhaal nodig hebben en alles eerst zonder handleiding proberen deed ik hetzelfde. Ik tikte Free Play aan en koos voor de Single Player. Een keur aan keuzes kwam tevoorschijn: Puzzle Stage, Treasure’s Best, Custom Stage... Daar ik lekker wilde knallen koos ik voor Treasure’s Best en werd ik finaal in de spreekwoordelijke pan gehakt doordat tientallen projectielen in de eerste seconde op mij af kwamen. Jammer, dan maar proberen in de, op het eerste oog makkelijker uitziende, Puzzle stages. In het eerste level zat ik opgesloten, had ik vier voetballen voor mijn neus en een drietal targets waar ik met geen mogelijkheid bij kon komen doordat mijn robot nogal opgesloten zat. Treurnis alom in huize Misanthropist en ik begon vrij terneergeslagen aan de tutorial.

De tutorial is meteen het enige deel van de game dat iets van het verhaal laat zien. Dit deel van de game neemt de speler stap voor stap mee in alle facetten van de game. De tutorial is behoorlijk pittig als je de game nooit gespeeld hebt. Je krijgt in rap tempo alle te gebruiken wapens te zien en kun je ermee oefenen. Vrijwel elk tutorial level heb ik meerdere keren moeten spelen om verder te komen naar het volgende level. Oefening baart in dit geval gelukkig kunst en na elk level een paar keer gespeeld te hebben bereikte ik waarschijnlijk het laatste level. Tot op moment van schrijven heb ik dit tutorial level niet weten te halen en laat ik dit level, na zeker dertig pogingen, ook mooi even een week voor wat het is. Ik was eindelijk weer in een jolige stemming doordat ik mezelf een flinke schouderklop mocht geven van, ook weer, mezelf doordat ik vijftien van de zestien levels tellende tutorial met vlag en wimpel voltooid had. Al ging dit dus niet zonder bloed, zweet en tranen.