Sword of the Stars
In de basis is Sword of the Stars gelijk aan veel andere 4X turn-based space strategy games: Zo bekijk je het grootste deel van het spel een starmap, hierop kun je alle colonies die in het bezit zijn van je rijk zien en tevens waar je vloten en die van tegenstanders binnen sensorbereik zich bevinden. Anders is in Sword of the Stars echter het feit dat de starmap nu volledig 3D is, iets wat er weliswaar erg mooi uit ziet, maar de gebruiksvriendelijkheid zeker niet ten goede komt. Regelmatig zit je te zoeken naar een bepaalde planeet in de games met veel sterren. Het systeem functioneert prima tot op een maximum van 50 sterren, maar worden het er meer, dan beginnen de gebreken zich te vertonen en kan het zeker leiden tot lichte ergernis.
De starchart wordt vrij onoverzichtelijk met 350 sterren
Vanuit deze starmap bestuur je ook je kolonies, je kan hier namelijk aangeven waar de kolonies prioriteit aan moeten geven door middel van simpele sliderbars. Dit is een van de momenten waar je merkt dat de game toch duidelijk diegpgang mist, waar andere games je de mogelijkheid bieden om een planeet naar wens in te richten kun je in Sword of the Stars enkel aangeven of je prioriteit toekent aan bouw of handel. En is de planeet nog bezig met ontwikkeling dan kun je ook nog prioriteit toekennen aan infrastructuur of populatiegroei. Ondanks dat het weinig significant lijkt is dit toch iets dat je mist; weliswaar hoeft het niet zo diep te gaan als in sommige games, maar een simpel systeem met een dertigtal verschillende gebouwen zoals in bijvoorbeeld Ascendancy zou niet minder toegankelijk zijn en toch behoorlijk wat diepgang bieden.
Diepgang mist echter niet in het gedeelte van het spel dat van doen heeft met het ontwerpen van ruimteschepen. Naarmate je meer onderzoek doet naar nieuwe technologieën, in een overigens goed uitgewerkt onderzoeksscherm dat per potje varieert in de technologieën die je kunt onderzoeken, krijg je toegang tot steeds meer wapens en andere speciale upgrades voor je schepen. Deze schepen kun je helemaal zelf aanpassen aan je wensen, zo kun je om de kosten laag te houden je kolonisatieschepen zonder enige bewapening het heelal laten doorkruisen. Je kunt echter ook er voor kiezen om er extra zware lasers op te monteren en de romp van het schip te bedekken met een speciale beschermende coating. Alle mogelijkheden die ook nog eens verschillen per ras voegen toch nog een redelijke diepgang toe aan de game zonder de game erg ontoegankelijk te maken.
Genoeg opties in shipdesign
Minder goed vaart de game wanneer je daadwerkelijk de strijd in duikt met je schepen. Zo kun je maar een aantal van je schepen tegelijk inzetten, wat het kunnen samenstellen van perfecte combinaties binnen een vloot onmogelijk maakt. Tevens kun je niet genieten van gevechten van het kaliber Homeworld. Het is jammer dat een ontwikkelaar die bestaat uit veel mensen die verantwoordelijk waren voor de geprezen Homeworld add-on Cataclysm niet wat meer konden lenen van de gevechten van deze real-time strategy titel. Echte epische gevechten mis je gewoon, en Kerberos had Sword of the Stars hiermee een veel betere titel kunnen maken. De combat die er nog is is echter nog steeds niet van een dramatisch laag niveau, het is zelfs prima te doen nog, het had alleen veel meer kunnen zijn. Je zal nu moeten volstaan met een paar schepen tegelijk en de beperkte tactische mogelijkheden die dat met zich mee brengt.
Nog iets dat de diepgang van het spel niet ten goede komt is de diplomatie, of liever gezegd, het gebrek daar aan. Ondanks dat je de mogelijkheid hebt om een alliantie te sluiten en om oorlog te verklaren of vrede te sluiten houdt het hier ook op. Waar je in andere games de mogelijkheid had om handelsdeals af te sluiten of technologie te ruilen kent deze game geen van de mogelijkheden. Met name het niet kunnen ruilen van technologie is jammer gezien de verschillende tech trees per game, zo had je van tegenstanders technologieën kunnen verkrijgen die je zelf niet eens had kunnen onderzoeken.
Naast een single-player modus kent Sword of the Stars ook een multiplayermodus die eigenlijk weinig anders is dan de standaard skirmish modus. En in multiplayer komt de game eigenlijk meer tot zijn recht dan in de single-player modus. De meeste mensen zullen immers geen uren willen spenderen aan het spelen van een enkel multiplayerpotje, en omdat Sword of the Stars niet zo complex is duren de potjes ook absoluut niet te lang.
