Film: The Invasion
The Invasion is alweer de vierde verfilming van het boek The Body Snatchers van Jack Finney. De eerste versie van regisseur Don Siegel stamt nog uit de jaren vijftig en wordt door het merendeel van de mensen ook als beste beschouwd. De eerste remake in de jaren zeventig hoeft zich echter zeker niet minderwaardig te voelen, persoonlijk prefereer ik deze versie zelfs. Philip Kaufman leverde een lekker nerveuze film af met acteurs als Donald Sutherland en Jeff Goldblum in de hoofdrol. In de jaren negentig maakte Abel Ferrara opnieuw een remake, die dit keer echter niet op veel positieve kritieken kon rekenen.
Na het succes van Der Untergang, werd Oliver Hirschbiegel aangetrokken om het verhaal van The Body Snatchers opnieuw leven in te blazen. Grote vraag is dan natuurlijk: Is er na zoveel remakes nog wel plek voor een nieuwe versie?
Als het ruimteveer 'Patriot' bezig is aan de terugkeer in de aardse atmosfeer, begeeft het hitteschild het. De shuttle valt in stukken uit elkaar en belandt in Washington. Tucker Kaufman (Jeremy Northam, Gosford Park) is één van de leidinggevenden binnen het 'Center for Disease Control' en is snel aanwezig om de crash te onderzoeken. Het duurt niet lang eer er buitenaardse substanties worden aangetroffen. Ze houden de ontdekking uiteraard geheim.
Carol Bennell (Nicole Kidman, Eyes Wide Shut), een psychiater in Washington, krijgt de dagen na de crash te maken met rare gebeurtenissen. Haar ex-man Tucker, die al tijden niks meer van zich heeft laten horen, wil opeens tijd doorbrengen met hun zoon. Haar zoon die tijdens het 'trick or treating' een vreemde substantie bij zijn snoep vindt. Een "griepepidemie" die door het CDC met inoculatie wordt bestreden. En steeds meer mensen die zich vreemd gedragen. Carol laat haar zoon uiteindelijk tijd doorbrengen met zijn vader en brengt, na hem weggebracht te hebben, de vreemde substantie naar haar vriend dokter Ben Driscoll (Daniel Craig, Casino Royale) om het te laten onderzoeken. Samen met nog een andere onderzoeker (Jeffrey Wright, Syriana) komen ze erachter dat de buitenaardse substantie mensen tijdens de R.E.M. fase kan overnemen. Met de kennis van de crash en alle vreemde dingen die er de laatste tijd gebeuren, is het ze al snel duidelijk wat er aan de hand is. Vreemd genoeg is haar zoon, die in contact is gekomen met het spul, tijdens zijn slaap niets overkomen... Zou haar zoon dan de oplossing zijn tot het probleem? Er is maar één manier om dat uit te vinden. Maar ja, hij is bij zijn vader en die gedroeg zich eigenlijk wel een beetje vreemd... De paniek slaat toe bij mams en die zet dan ook alles op alles om haar zoon te redden.
De productie van The Invasion ging niet bepaald vlekkeloos. Een eerste testversie werd zeer slecht ontvangen door het testpubliek en de studio greep in. Hirschbiegel mocht gaan en er volgden veel reshoots en dus ook een verlate release. Er moest meer actie in, dus werden er meer actiescènes gefilmd. Dit soort veranderingen komen een film zelden ten goede en de eenheid van de film is dan ook een beetje verstoord. Of de film zonder deze veranderingen veel beter zou zijn geweest valt overigens te betwijfelen. Een groot deel van de film zien we Nicole Kidman van hot naar her rennen om haar zoon te redden, maar echt spannend wil het niet worden. De gebeurtenissen spelen zich af, maar een grote emotionele betrokkenheid blijft achterwege. Niet dat de acteurs slecht acteren, maar het is niet genoeg om de film naar een hoger plan te tillen. Daarvoor missen er gewoon te veel ingrediënten in de rest van de film.
Ook een gebrek aan inzet zal niet het probleem zijn geweest. De schrijvers hebben hun best gedaan om het verhaal aan de huidige tijd aan te passen. Het ongeluk met het ruimteveer 'Columbia', de toenemende individualisering, opkomst van overdraagbare virussen als SARS, en nog meer van dat soort dingen. De thema's van de film zijn ook terug te zien in het uiterlijk van de film. De film wordt naarmate meer mensen worden overgenomen, steeds kleurlozer en de garderobe van de overgenomenen is vooral grijsachtig van kleur. Er is geen verschil meer tussen de mensen. Het individu is verleden tijd, het collectief is het enige wat nog telt.
Er is constant wel iets aan te merken op de film. De hoofdpersonen moeten zich bijvoorbeeld meerdere malen voordoen als overgenomen mensen. Deze gedragen zich grotendeels menselijk, maar zonder heftige emoties. Veelal zie je als kijker echter te veel emotie en is het enigszins ongeloofwaardig dat ze dan nog vrij lang onopgemerkt blijven. Een kwaal waar overigens ook de eerdere films in iets mindere mate last van hadden. Minst overtuigend is echter nog het einde. Het einde voelt zo ongepast abrupt aan dat het einde van War of the Worlds nog op een ellenlang uitgerekt Return of the King-einde in slow-motion lijkt. Gevolgd door een wel erg goedkoop aandoende laatste scène. Er zijn nog meer van dit soort mindere aspecten op te noemen, maar eigenlijk zijn het niet eens deze puntjes die elk enthousiasme omtrent deze film uit je zuigen en je achterlaten als een onverschillige kijker die slachtoffer is geworden van deze aliens. The Invasion voelt aan als een Captain Planet zonder 'heart'. Er mist te veel om de chemie goed werkend te krijgen, met een bloedeloos resultaat tot gevolg.
Nu klinkt het misschien wel heel erg als een afschuwelijke film, maar dat is het nu ook weer niet. Het is uiteindelijk niet meer dan een goeduitziende middelmatige film geworden en met leuke voorgangers hoop je stiekem toch altijd op meer. Als je geen van de vorige Body Snatchers films hebt gezien, is The Invasion misschien wat vermakelijker dan hier geschetst, maar anders zijn er buiten Nicole-fan zijn niet veel redenen om je geld hier aan uit te geven.
Label: Warner Bros. Releasedatum: 25 oktober 2007
Kijkwijzer:
Waardering: 
