Boek: Ronald Giphart - Ik omhels je met...
De roman bestaat eigenlijk uit twee verhalen die elkaar steeds afwisselen. Enerzijds lezen we over het decadente leven van Giph die samen met zijn vrienden en vriendinnen van De Studio, een productiebedrijf waarbij ze bijna allen werken, een weekje vertoeven op het zonovergoten La Palma. Anderzijds lezen we over de aftakeling van zijn moeder die kampt met MS. Haar lichaam wil niet meer, maar haar geest des te meer. Samen met zijn zus Phileine beleeft hij de laatste vijf jaar van zijn leven met zijn moeder en haar ziekte. Narigheid en lol wisselen elkaar dus in hoog tempo af.
Giph is in La Palma met vier meisjes, Gulpje, Meija, Lureen en zijn eigen Samarinde. Vrienden Thijm en Egon zijn ook mee en de popi-regisseur van De Studio Bennie wandelt af en toe voorbij met zijn laptop en mobieltje. Giph vertelt uitbundig over de schoonheid van de groep. Hij is ervan overtuigd dat iedereen jaloers naar het groepje bekende Nederlanders kijkt en doet ook geen enkele poging zijn trots onder stoelen of banken te schuiven. Giph is blij met zichzelf en uitermate blij met het gezelschap waarin hij verkeert. Seks neemt zoals we het kennen uit de boeken van Giphart weer een grote plaats in. Hij en Samarinde zijn eigenlijk het enige stel, maar op het eiland wordt verder onderling heel wat afgeneukt. Wie het met wie doet maakt niet uit want, daar gaan we weer, iedereen is uitzonderlijk mooi en lekker, geil enzovoort.
De andere (zwarte) helft van het boek beschrijft de lijdensweg van zijn moeder. Hoe Giph omging met zijn zieke moeder, wat hij allemaal heeft moeten doorstaan en hoe hij heeft geprobeerd de laatste pogingen van leven van zijn moeder zo aangenaam mogelijk te maken. Je kunt goed merken dat Giph het moeilijk heeft gehad met de dood van zijn moeder, ook al omschrijft hij dat zelf niet in die woorden. Zijn gemis uit hij door het ophalen van goede herinneringen zoals de tientallen manieren van zuchten die hij van haar heeft geleerd en leuke anekdotes.
Ik Omhels je met Duizend Armen eindigt, zoals je natuurlijk al voelde aankomen, in een soort van samensmelting tussen de twee verhalen. Niet helemaal zo rooskleurig als je misschien zou verwachten na de constante stroom van positieve en grappige verhalen, maar wel lekker op z’n Giphs.
