Boek: Nelly Arcan - Hoer

Jeroen (CosmoKramer)
Nou echt gezellig is Hoer eigenlijk niet. Het is zoals het een autobiografisch verhaal betaamt de (vaak veel te) harde waarheid. Arcan beschrijft haar jeugd, vroegere thuissituatie en alle periodes van haar leven met een meer dan diep gekwelde en gekwetste ondertoon. Gekwetst door zichzelf, door haar vader, haar moeder, de talloze mannen die hun lusten bot hebben gevierd op haar prachtige jonge lichaam en eigenlijk lijkt Arcan door de hele wereld mis- en gebruikt. Mannen zijn slecht en willen niets anders dan seks. Ze houden van hun vrouw, maar willen het liefst een jong strak mokkel dat hard kreunt als ze hun lid verstoppen in de Nelly´s van deze aardbol, de dienaren van de mannen.

Als meisje van het platteland is Arcan opgegroeid in Maine (tevens geboorteplaats van Stephen King) en ze heeft daar ook op een kloosterschool gezeten. Haar vader was streng gelovig en Arcan omschrijft haar moeder als een vrouw die niets anders deed dan op bed liggen. Na deze horrorjeugd verruilde ze het platteland voor de grote stad.

Fragment:
Ja, ik ben van het leven doordrongen geraakt, ik heb niet zitten dromen, die mannen, duizenden, in mijn bed, in mijn mond, hun sperma op mij, op mijn gezicht, in mijn ogen, niets daarvan heb ik verzonnen.


Ja, echt lelijk is ze ook niet.

Zo begint ze haar relaas en zo eindigt ze ook ongeveer en daar tussenin gaat het ook ongeveer zo. Arcan wekt medelijden op, maar dat wil ze eigenlijk niet. Ze probeert haar verhaal te vertellen aan de wereld, over het leven achter de hoer. Hoe ze denkt, hoe ze zo is geworden en wat ze nog meer doet naast haar hoerenbestaan. Studeren, dingen kopen, nog meer dingen kopen om zichzelf mooi te maken en nog meer dingen kopen om nog meer mannen te kunnen dienen...