Nederland gaat NIET naar de kloten!
Als columnist heb ik er werkelijk een PESTHEKEL aan om op mijn mening terug te komen. Met hand en tand zal ik mijn meningen in discussies verdedigen. Op z'n best wil ik een ander nog 'een beetje gelijk geven', maar in dat gelijk geven prop ik er dan toch nog snel een 'maar' tussen. En toch gaat het vandaag gebeuren: Thako stelt zijn mening bij!
Ik heb diverse columns over de bezuinigingen op kunst en cultuur geschreven en er kon geen artikel op FOK! verschijnen, of ik zat er met mijn grote bek tussen. De rode draad in mijn betogen was de vrees voor de afbreuk van onze cultuursector. Daar bovenop kon ik me nog eens extra pissig maken over de belachelijke argumenten. Als ik ergens ongerust over ben en óók nog eens domme argumenten lees, krijg je mij echt snel pissig!
Nu vind ik het nog altijd gestoord om Frans Duijts als voorbeeld te nemen voor cultuur. En het Metropool of het Nationaal Ballet als amateurs wegzetten, vond ik ook geen toonbeeld van smaak.
Maar, nee! Ik moet niet opnieuw doordraven! Als ik mijn ongelijk toe wil geven, moet ik niet beginnen met al die cultuurbarbaren af te zeiken. Smaken verschillen nu eenmaal. Er zijn heel wat mensen die sterren.nl van de TROS waarderen en dat is hun goed recht. En wie ben ik om die playbackende prutsers te bekritiseren?
Ik was vooral bang dat de opleidingen zouden worden geraakt, maar dat valt achteraf enorm mee. De klappen vallen enkel aan de foute kant van die opleidingen. Op roc's werden allerlei pretpakketten aangeboden, waar kinderen leerden vingerverven of fotograferen, op een niveau waarmee ze na hun opleiding nog steeds geen reet konden. De besten stroomden door naar academische scholen maar het overgrote deel stroomde kansloos de arbeidsmarkt op.
Gelukkig blijven de academies en conservatoria gewoon bestaan. Kwaliteit begint tenslotte met goede scholing. Als ze zelfs die opleidingen hadden gesloopt, hadden we het echt met de uitzonderlijke natuurtalenten moeten doen en dat zijn er echt minder dan velen denken. De meeste artiesten worden niet van vandaag op morgen goed. De meesten hebben hier eerst keihard voor moeten studeren en werken.
Verder had ik de angst dat veel projecten zouden stoppen. Festivals kregen minder geld. Schouwburgen werden gekort. Grote podia kwamen in gevaar. Waar moesten die lui nog werken? Waar zouden artiesten nog gelegenheid krijgen om hun vak uit te oefenen?
Gelukkig blijkt de samenleving flexibeler. Er is zeer creatief naar nieuwe sponsoren gezocht. Er zijn samenwerkingen met allerhande instellingen en zelfs woningbouwverenigingen ontstaan. Kunstenaars organiseren zich in initiatieven waarin men samen zoekt naar klanten en opdrachtgevers.
Buiten dat heeft de algehele malaise nog een enorm voordeel. Voor kroegen zijn de bekende namen en grotere bands nog amper te betalen. Het gevolg is dat meer onbekende artiesten en kleinere bands ook weer kansen krijgen. Een zangeresje met een gitaar is inmiddels meer dan welkom om even een uurtje te komen spelen.
Natuurlijk zijn er klappen gevallen. Het is doodzonde dat bijvoorbeeld het Metropool zo in moet krimpen. Het is er zeker niet makkelijker op geworden. Ik ben het er alleen wel mee eens dat je moeilijk de cultuursector ongemoeid kunt laten, terwijl letterlijk iedereen moet inleveren. Als een metselaar amper aan werk komt, kun je moeilijk de baan van een danseresje volledig subsidiëren.
In feite laten de kunstenaars en artiesten nu zien hoe het zou moeten. Ze maken van een nood een deugd en zetten hun reeds aanwezige creativiteit in om creatieve oplossingen te bedenken. Ze zoeken nieuwe wegen om inkomsten te genereren. Ze nemen genoegen met een tijdje wat minder en ik zie in mijn directe omgeving ook dat ze de boel gewoon aanvullen met bijbaantjes.
De illusie van uitkering trekkende lamballen hebben ze in ieder geval zelf al snel volledig ontkracht. Zo veel creativiteit, positieve daadkracht en keihard werken in andere arbeidsgebieden, zou onze economie zeker geen kwaad doen.
