Mass Effect
Zodra mijn ruimte-biker vorm had gekregen begon ik met de game, en toen bleek ineens dat de game naast een standaard RPG-gedeelte waarin je veel praat met mensen ook nog eens op een tactische shooter lijkt! In tegenstelling tot eerdere RPGs (zoals bijvoorbeeld Knights of the Old Republic) is de combat in real-time, al moet je niet direct een simpele shooter verwachten als Gears of War. Je bent namelijk erg kwetsbaar, en je zult je twee teamleden dan ook orders moeten geven en flankmanouevres uit moeten voeren om de vele gevechten te overleven. Orders geef je door het gevecht even te pauzeren door op de spatiebalk te drukken, waarna je elk teamlid van specifieke opdrachten voorziet. Je kunt ze ook van wapen laten veranderen of ze gebruik laten maken van bionische krachten (denk hierbij aan psychische krachten, of The Force). Dit systeem werkt over het algemeen erg lekker, al is het wel jammer dat het targeting-systeem niet altijd mee wil werken. Als je een vijand namelijk hebt gespot, krijgt deze een duidelijk icoon over zich heen dat aangeeft dat het hier toch echt gaat om iemand die jouw hersens op wil eten in plaats van een goed gesprek met je wil hebben. Dit werkt echter niet altijd goed, waardoor sommige vijanden geen icoon krijgen, wat weer inhoudt dat je jouw teamleden niet de order kunt geven om deze vijanden aan te vallen.Naast het vele vechten breng je veel tijd door in gesprekken met NPCs, en hier is zeker veel aandacht aan besteed. Nog afgezien van de voice-acting die werkelijk subliem is, valt ook op hoe goed de animaties zijn, zo goed zelfs dat ik last kreeg van de Uncanny Valley. Hierdoor ging ik me irriteren aan kleine dingen als een niet helemaal vloeiende overgang tussen twee animaties of de ietwat wazige textures bij de wenkbrauwen van sommige aliens. Het feit alleen al dat ik me begon te ergeren aan zulke kleine mierenneukerige feitjes betekent dat Bioware zeer geloofwaardige karakters neer heeft gezet, welke samen met het goede script (lesbische seks met aliens ftw) en de geweldige voice-acting zorgt voor interessante gesprekken.
Naast praten en schieten biedt de game ook uitgebreid de mogelijkheid tot verkennen, vaak rijdend in de MAKO, een zes-wielige tank. Het is alleen een beetje jammer dat deze gedeeltes niet erg interessant zijn, veel planeten ogen erg leeg en de MAKO bestuurt nog steeds niet geweldig, iets waar ook veel Xbox 360-gamers over geklaagd hebben. Je zult ook moeten vechten met de MAKO, wat neerkomt op continu schieten met het machinegeweer met af en toe een flinke knal van het hoofdkanon voor de echte schade. Niet erg afwisselend, niet erg goed uitgewerkt, een beetje een gemiste kans.
Wat ook een beetje jammer is, is dat alles een beetje dood aan voelt. De kracht van een game als GTA IV is dat de hele stad levend aanvoelt, maar hier vind je op een planeet een handvol NPC\\\'s waarmee je kunt praten en nog een paar extra NPC\\\'s die niets zeggen en opvullen zijn. Helaas zijn dit er veel te weinig waardoor het wel lijkt alsof een stad waar miljoenen wonen slechts bevolkt wordt door een halve man en een paardenkop. Een ander irritant iets wat is overgenomen van de Xbox 360-versie zijn de liften die bedoeld zijn om laadtijden te maskeren. Erg leuk om tientallen seconden stil te staan in een lift, terwijl je dan alsnog een \\\"Loading\\\" scherm voor je neus krijgt. Compleet nutteloos om dan ook die liften in de game te doen, vreet alleen maar meer tijd en is gewoon een zo mogelijk nog irritantere onderbreking van de gameplay dan een laadscherm.
<\/center>
