CD: Natty - Man Like I

Joost Melis (Pink_Floyd)
Natty Dread was het eerste album onder de noemer van Bob Marley & The Wailers en moest het zonder Peter Tosh en Bunny Wailer stellen. Het is ook het album dat hedendaagse artiest Natty zijn bijnaam heeft geschonken. Als kind liet hij namelijk dit album van zijn ouders per ongeluk in de volle zon liggen waardoor het een onbruikbare schuif werd. Zijn boze moeder liet hem ongewis haar mening horen waar enkele vrienden bij waren en sindsdien noemden ze hem gekscherend Natty. Na een paar jaar is dat er natuurlijk niet meer uit te slaan, zeker niet als je op je zestiende ook nog eens dreads neemt. De platencollectie in het ouderlijk huis bracht de jongeling echter een diversiteit aan invloeden, van Pink Floyd, Bob Dylan, Neil Young tot aan motown. Daarnaast kreeg Natty als zoon van een moeder uit Lesotho en een Engelse vader van Italiaanse komaf een breed wereldbeeld mee in zijn opvoeding. Dat alles in combinatie met zijn muzikale talent resulteerde in het debuutalbum Man Like I.


Natty wordt in de pers wel eens beschreven als een kruising tussen Michael Franti en Jack Johnson, maar zijn grootste voorganger in de reggaewereld Bob Marley is ook nooit ver weg. Dan is het ook niet gek dat het album bol staat van de funk, reggae en singer-songwriter tracks. De eerste single moet het het meest hebben van zijn groovy reggae deuntjes en laat zijn politieke inslag meteen gelden. Zijn thuisstad Londen legt hij qua raciale problematiek onder de loep. Hij maakt zich sowieso sterk tegen racisme, want hij is ook betrokken bij het Love Music Hate Racism initiatief.

Ondanks dat de reggae een zeer grote invloed op dit album is wil Natty niet gezien worden als een jonge kloon van Marley, zo laat hij horen in een oudere track 'If I' (uitgebracht in het kader van het Love Music Hate Racism project). "So I'll sing you this song from my pigeonhole, but you'll probably call me reggae soul. And I'll be wondering is it my dreadlocks and skin tone? So I sing, how do I break the mould?". Het omzeilen van deze reggae-niche is vrij lastig als de noten uit je speakers komen, maar toegegeven de hoeveelheid funk, soul en introverte gitaarmomenten dragen zeker een steentje bij aan het algehele geluid op deze plaat. Het is dan ook een erg aangename, relaxte en zomes klinkende verzameling liedjes die niet voor niets hoge ogen gooide in Engeland. 'July' bevat bijvoorbeeld de capaciteit om gelijk een glimlach op je gezicht te toveren. Meer ingetogen en lieflijker wordt het onder andere respectievelijk bij 'Revolution' en 'Stoned On You'. 'Coloured Souls' trekt dan weer sociaal geëngageerd van leer en stipt ook hier het racisme in de maatschappij aan.


Natty laat geen vernieuwend geluid binnen het genre horen, maar slaagt er wel degelijk in om een uiterst vermakelijke plaat in de schappen te krijgen. Jammer dat de zomer voorbij is.

Label: Atlantic/Vibes and Pressure Datum: September 2008 Waardering: