Film: The Band's Visit
Egyptische fanfare verdwaald
In The Band’s Visit kunnen we zien hoe een fanfareorkest van het politiekorps uit Alexandrie afreist naar Israel om daar te spelen bij de opening van een Arabisch cultureel centrum. Helaas worden ze vergeten op te halen bij het vliegveld. Vervolgens proberen ze met de bus het juiste plaatsje te bereiken, maar stappen in de verkeerde bus. Het fanfareorkest strandt in een gat, in het midden van nergens. Hier worden ze door restauranteigenares Dina van onderdak voorzien. De tragikomische film richt zich op de oude, zwijgzame orkestleider Tewfiqh, de jonge rokkenjager Khaled en de sullige klarinettist Simon. We zien hoe de Egyptische muzikanten zich gedwongen zien de nacht door te brengen met hun Israëlische gastheren.
Cultuurverschil & Chet Baker
Een gegeven wat natuurlijk veel hilarische gevolgen kan hebben en wat het deels ook wel heeft. Zo worden drie van de orkestleden door de jonge vader Itzik uitgenodigd bij het etentje op de verjaardag van zijn vrouw, wat nogal pijnlijke stiltes met zich meeneemt totdat vader Avrum prompt Summertime begint te zingen. Of hoe de oude Tewfiqh zich duidelijk geen houding weet te geven door de openheid van zijn gastvrouw Dina en haar geflirt. De film The Band’s Visit gaat duidelijk over de cultuurverschillen tussen het vrijzinnige Israel en de omliggende Arabische landen. De boodschap is duidelijk: zo veel verschillen we niet van elkaar, waarom kunnen we niet gewoon met elkaar omgaan?
Een boodschap die in een mooie rake film verpakt is, die niet voor de niets de Un Certain Regard prijs op Cannes mee naar huis mocht nemen. De cultuurverschillen vormen genoeg stof voor enkele grappige situaties die door de Israëlische regisseur en schrijver Eran Kolirin prachtig in beeld zijn gebracht. Het camerawerk mag er ook zijn, sobere shots brengen het dorp mooi in beeld. En is er natuurlijk nog de muziek: of we het nu over chassidische muziek, klassieke Arabische muziek of Chet Baker hebben, de muziek is wat de mensen bindt en dichter bij elkaar brengt. Vandaar dat we een fanfareband zien integreren in een klein Israëlisch dorpje.
Sober maar raak
Het is alleen jammer dat het tempo in de film nogal laag ligt. Niet dat de film te lang duurt, maar een echte spanningsboog ontbreekt een beetje en heel erg veel gebeurd er nu ook weer niet in de film. Voor sommigen zal de film dan ook misschien wat saai overkomen, maar het is in elk geval een roemenswaardige poging een brug te slaan tussen Israel en de Arabische wereld.
Label: Paramount F. E. Releasedatum: 21 februari 2008
Kijkwijzer:
Waardering film: 
