Party Review: Innercity 2003
De muzikale avond begon om 21.00 met Brian S., die voor mijn gevoel wel heel erg rustig begon. Duidelijk niet mijn stijl. Beter, naar mijn smaak, deed Marcel Woods het. Met stevigere beats op een laag tempo was dit voor mij de perfecte opwarmer voor een erg leuke avond.
Op dat moment werd het me even te veel. Ik moest Don Diablo missen, en Mauro Picotto ook. Gelukkig kon ik nog wel wat Cor Fijneman meepikken. Die draaide, van wat ik ervan heb gehoord, erg lekker en ondanks het wat trage begin had ik er nu echt zin in! Rahzel moest ik helaas ook overslaan, de levende beatbox-legende vertoonde zijn kunstjes, maar Dave Clarke vertoonde zijn kunstjes in de Randstadhal. Toen uiteindelijk Tiësto in de Parkhal draaide, was de avond pas echt begonnen. Tiësto zette een redelijk ingetogen set neer die me iets steviger leek dan wat ik van hem gewend ben. Dat dat de duizenden feestgangers met mij er niet van weerhield om uit hun dak te gaan moge duidelijk zijn.
Het was druk in de Parkhal, erg druk. Daarom moest de zaal even dicht. Ontzettend slecht natuurlijk, maar blijkbaar nodig. Na Tiësto was het aansluiten geblazen en schuifelen naar de Zuid en Westhal. Luna draaide daar een erg strak setje hardstyle, muziek die ik vooraf eigenlijk niet zo had verwacht op Innercity. Na Luna had ik graag Pavo nog willen zien, maar Sven Vath kreeg toch het voordeel van de twijfel. Terecht, bleek toen ik weer in de Parkhal was aanbeland.
Ondertussen had ik ook Johan Gielen moeten missen, maar de treurigheid was compleet weg toen Paul van Dyk op het podium verscheen. Er was dit keer genoeg ruimte om te dansen en dat kon prima op Paul van Dyks heerlijke set. Ook bij Erick E schijnt het feest te zijn geweest, maar mijn avond bereikte echt zijn hoogtepunt door Paul van Dyk. Pas laat in de morgen was ik thuis, de muziek heeft me absoluut niet teleur gesteld.
