Tweede IndyCar-zege Kirkwood, Van Kalmthout na straf 14e

In de straten van Nashville is zondagavond de Grand Prix van Nashville verreden, de op vier na laatste race van het seizoen in de IndyCar Series. Het werd best een puike race, waarbij ook de Nederlander Rinus van Kalmthout zich lange tijd goed liet zien.

Scott McLaughlin vertrok van poleposition en had Pato O'Ward naast zich, gevolgd door Colton Herta, Alex Palou, David Malukas, Romain Grosjean, Will Power, Kyle Kirkwood, Josef Newgarden en Alexander Rossi - Rinus van Kalmthout moest het doen vanaf de negentiende plek op de grid.

Zoals gebruikelijk kreeg men het niet voor elkaar om normaal op te lijnen voor de rollende start, maar de wedstrijdleiding gaf opmerkelijk genoeg toch de groene vlag en dus konden we racen. McLaughlin behield bij de start keurig de leiding, voor O'Ward, Herta, Malukas, Palou en Grosjean.

Na zo'n twaalf ronden was Malukas de eerste van de mannen voorin die een pitstop maakte, maar gelijk daarna ging het fout: nota bene zijn achtervleugel brak zomaar af, en met een indrukwekkende save wist hij een serieuze crash te voorkomen en zijn auto min of meer netjes te parkeren.

Bij de herstart behield McLaughlin de leiding, voor O'Ward en Grosjean, terwijl Van Kalmthout vanaf inmiddels de negende plek met een zeer fraaie move langs Scott Dixon én Newgarden reed. Na ruim twintig ronden maakte O'Ward een foutje, waar zowel Grosjean als Kirkwood van profiteerden, terwijl Power, Van Kalmthout en Newgarden achter O'Ward aansloten.

O'Ward dook gelijk de pitstraat in, wat snelheid betreft een ronde te laat, McLaughlin kwam niet veel later vanaf de leiding zijn zachte banden inruilen. Nog een paar ronden later kwamen ook Grosjean en Power binnen, gevolgd door Kirkwood en Van Kalmthout, die inmiddels de strategie van de rest kon gaan spiegelen.

Van Kalmthout werd in de pitstraat gepasseerd door Newgarden en kwam zo terecht in duel met Dixon, die hem soepel verschalkte op de zachtere banden, maar vóór Power. Palou reed ondertussen aan de leiding en kwam een paar ronden na de helft van de race binnen voor nieuwe banden en brandstof, waardoor Kirkwood weer even voorop reed, voor Grosjean, McLaughlin, Newgarden, Dixon, Marcus Ericsson en Van Kalmthout.

Vanaf een ronde of dertig voor het einde kon men in principe een laatste stop maken en er werd flink geduelleerd om daar te komen, waarbij McLaughlin plek twee overpakte van Grosjean. Van Kalmthout en Rossi streden om de zesde plek, waarbij de twee elkaar raakten en vooral Van Kalmthout - na een stuk rechtdoor te moeten - heel veel terrein verloor.

De laatste grote serie pitstops gooide de boel nog even flink door elkaar en Kirkwood kwam daar als grote winnaar en leider uit de bus, met alleen McLaughlin die nog echt in de buurt zat. Palou reed op enige afstand op plek drie, gevolgd door Newgarden, Dixon, Ericsson en Grosjean - Van Kalmthout werd ondertussen gezien als schuldige voor het akkefietje met Rossi en kreeg een drivethroughpenalty.

Tien ronden voor het einde ging het in het middenveld fout voor de tot dan uitstekend rijdende debutant Linus Lundqvist: hij ging de muur in, wat voor een caution zorgde. Nadat de boel was opgeruimd konden we door voor nog zes ronden, met Kirkwood, McLaughlin, Palou, Newgarden, Dixon en Ericsson voorop.

Al na een paar bochten reed men in het achterveld op elkaar: rode vlag, met name om de boel op te ruimen, want er waren geen zorgen over de coureurs. We konden even later weer door met drie ronden te gaan, Kirkwood, McLaughlin, Palou en Newgarden voorop. Daar kwam in de slotronden geen verandering meer in, dus de tweede zege van Kirkwood was een feit - Van Kalmthout eindigde uiteindelijk nog als veertiende.