Het Zondagse Orakel - Okaht for president? No thanks ...

Driek Oplopers - De zorg kan nog veel duurder, Edith Schippers!
Dit blijft een terugkerende discussie. Natuurlijk wordt de zorg duurder. Er zijn een aantal oorzaken die onomkeerbaar zijn en dan gaan we kijken welke aspecten we wel in de hand kunnen houden.

De onomkeerbare oorzaken liggen voor de hand.
We worden gemiddeld ouder, waardoor er meer mensen een beroep doen op zorg. Als steeds meer mensen ouder worden, krijg je ook steeds meer mensen die een beroep moeten doen op zorg die nu eenmaal bij het ouder worden hoort.
Er is ook gewoon steeds meer mogelijk. Ziekten die vijftig jaar terug nog onbehandelbaar waren, zijn nu prima in de hand te houden. Kijk alleen maar naar hiv aids. Bij wat in de jaren tachtig nog een onhoudbare, dodelijke ziekte was, is het woord “dodelijk” al een heel stuk naar de achtergrond verdreven. Mensen die vroeger dus gewoon dood gingen, maken tegenwoordig nog heel lang, heel veel kosten aan medicatie.
En dan heb je natuurlijk ook nieuwe ontwikkelingen. Ook discutabel, maar veel mensen met psychologische aandoeningen vielen vroeger onder het kopje “lastige lui” en kunnen nu met een paar pilletjes vaak prima functioneren. Maar die pilletjes moeten wel worden betaald.

Dit zijn dus de zaken die niet zijn te keren. We kunnen de medische wereld moeilijk verbieden om nieuwe ontwikkelingen te initiëren. Maar wat kunnen we dan wel aanpakken?

Het is populair om dan maar te schrappen. Dit is eenvoudig te regelen en het is ook overzichtelijk. Je legt ergens een grens en daarboven moeten mensen het zelf maar uitzoeken. De ellende met zo’n grens is alleen dat je hem kunt verleggen.
Stel dat je de grens voor een hartoperatie bij tachtig jaar legt. Gaat die grens dan naar zeventig als het twee jaar later toch nog te duur blijkt te zijn? Als we eerst rokers of dikke mensen uit gaan sluiten om kosten te besparen. Wanneer zijn onvoorzichtige sporters dan aan de beurt? Of mensen die zeventig uur per week werken? Gaan we bouwvakkers een herniaoperatie weigeren?

Ik vind dat we onderhand beter andere discussies moeten gaan voeren.
Is het nog wel van deze tijd om op een vastgestelde leeftijd meteen te stoppen met werken? Is vijftien jaar onderwijs, veertig jaar werken en vervolgens dertig jaar niets doen nog wel een gezonde verhouding? Kunnen we mensen met een bepaalde diagnose niet beter motiveren om weer aan het werk te gaan, in plaats van hen als “patiënt” of “te oud” neer te blijven zetten?
Als we een beetje solidariteit vast willen houden, moet er gewoon meer worden gewerkt.

Kijk. Er zijn absoluut cosmetische en luxebehandelingen, waar we als samenleving niet voor op hoeven te draaien. Maar bij mijn weten zitten die al jaren niet meer in het zorgpakket. Het gaat hier wel over een bedrijfstak die heel leuke omzetten genereert en dus de nodige belastingcenten afdraagt. Niks mis mee toch? Die betalen ook mee aan de reguliere zorg.

Bornfree - Ik ben werkloos
Ik vond vooral de reacties onder deze column erg leuk.

De column zelf is wat mij betreft een absoluut meesterstuk. Een verzonnen verhaal, maar zo overtuigend geschreven dat je alleen nog maar mee kunt leven of veroordelen. Een hardwerkende IT-er in de huid van een uitgebluste zestiger. Die vervolgens allerlei handreikingen en tips krijgt. Die medeleven ontvangt. Die af wordt gebrand als  loser en klaploper. Die haatgevoelens jegens andere exen oproept.

Ik moet zeggen: als collega-columnist heb ik Dick al heel vaak gelezen en van zijn stukken genoten. Maar ook ik moest door een andere lezer worden gewezen op zijn profiel. En toen moest ik nog steeds even wennen aan het idee dat het om fictie ging.
Briljant zeg ik dan!

Hier zit ook wel een les in voor alle lezers van columns.
We brengen emoties, meningen en mooie verhalen. De ene keer vanuit de actualiteit. Dan weer vanuit onze persoonlijke ervaringen. Echt en verzonnen. Vanuit diepe verontwaardiging, verwondering, afschuw, vertedering  of  woede. Het zijn allemaal momentopnamen van dat ene moment dat we een uurtje of twee achter dat toetsenbord zitten. Een week later is er weer een nieuwe inspiratie of een andere meer of minder briljante ingeving.

Geniet van het verhaal! Geef commentaar op het verhaal! Of negeer het verhaal. Volgende week is er weer een nieuw verhaal. Na een paar uur weer een andere columnist.
En is een columnist echt wat te links, rechts, naïef, gelovig, hard, soft, jong, oud, vaag, direct, lang van stof, kort van stof, serieus of te grappig naar je zin? Nooit meer lezen!

Maar be- of veroordeel nooit de columnist. Mooie verhalen schrijven en een mening hebben is geen misdaad. We willen enkel de lezers vermaken. Pas als we een DriekOplopers, TheGrandWazoo, Harry64, Perikles, Ton-Deuze of ondergetekende het parlement toe zien spreken als premier van Nederland, mogen we ons ongerust gaan maken.

Volgende week willen we namelijk weer over Jantje Smit ouwehoeren. Zoals Balkenende zeg maar.